إسم الكتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى ( عدد الصفحات : 655)

< شعر > ( ( 3795 ) ) خفته بود آن شير كز خواب است پاك اينت شير نرمسار سهمناك ( ( 3796 ) ) خفته سازد شير خود را آن چنان كه تمامش مرده دانند اين سگان ( ( 3797 ) ) ور نه در عالم كرا زهره بدى كه ربودى از ضعيفى تربدى ( ( 3798 ) ) نقش احمد زان نظر بىهوش گشت بحر او از مهر كف پر جوش گشت ( ( 3799 ) ) مه همه كفّ است معطى نور پاش ماه را گر كف نباشد گو مباش ( ( 3800 ) ) احمد ار بگشايد آن پرّ جليل تا ابد مدهوش ماند جبرئيل ( ( 3801 ) ) چون گذشت احمد ز سدره مرصدش وز مقام جبرئيل واز حدش ( ( 3802 ) ) گفت او را هين بپر اندر پيم گفت رو رو من حريف تو نيم باز گفتا كز پيم آى ومايست گفت رو زين پس مرا دستور نيست ( ( 3803 ) ) باز گفت او را بيا اى پرده سوز من به اوج خود نرفتستم هنوز ( ( 3804 ) ) گفت بيرون زين حد اى خوش فرّ من گر زنم پرّى بسوزد پرّ من ( ( 3805 ) ) حيرت اندر حيرت آمد زين قصص بىهشىّ خاصّگان اندر اخصّ ( ( 3806 ) ) بىهشيها جمله اينجا بازى است چند جان دارى كه جان پردازى است ( ( 3807 ) ) جبرئيلا گر شريفى ور عزيز تو نه‌اى پروانهء آن شمع نيز ( ( 3808 ) ) شمع چون دعوت كند وقت فروز جان پروانه نپرهيزد ز سوز ( ( 3810 ) ) بند كن مشك سخن پاشيت را وا مكن انبان قلماشيت را ( ( 3812 ) ) لا تخالفهم حبيبى دارهم يا غريباً نازلا فى دارهم ( ( 3813 ) ) اعط ما شاؤا وراموا وارضهم يا ظعيناً ساكناً فى ارضهم ( ( 3814 ) ) تا رسيدن در شه ودر ناز خوش رازيا با مرغزى مىساز خوش ( ( 3815 ) ) موسيا در پيش فرعون زمن نرم بايد گفت قولا ليّنا ( ( 3816 ) ) آب اگر در روغن جوشان كنى ديگدان وديگ را ويران كنى ( ( 3817 ) ) نرم گو ليكن مگو غير صواب وسوسه مفروش در لين الخطاب < / شعر >

87