فيما يرجى من رحمة الله تعالى معطى النعم قبل استحقاقها وهو الذى ينزل الغيث من بعد ما قنطوا ورب بعد يورث قرباً ورب معصية ميمونة ورب سعادة يأتى من حيث يرجى النقم ليعلم ان الله يبدل سيئاتهم حسنات < شعر > ( ( 1772 ) ) در حديث آمد كه روز رستخيز امر آيد هر يكى تن را كه خيز ( ( 1773 ) ) نفع صور امر است از يزدان پاك كه برآريد اى ذرارى سر ز خاك ( ( 1774 ) ) باز آيد جان هر يك در بدن هم چو وقت صبح هوش آيد به تن ( ( 1775 ) ) جان تن خود را شناسد وقت روز در خرابه خود در آيد چون كنوز ( ( 1776 ) ) جسم خود بشناسد ودر وى رود جان زرگر سوى درزى كى شود ( ( 1777 ) ) جان عالم سوى عالم مىرود جان ظالم سوى ظالم مىشود ( ( 1778 ) ) كه شناسا كردشان علم اله چون كه برّه وميش وقت صبحگاه ( ( 1779 ) ) پاى كفش خود شناسد در ظلم جان تن خود چون نداند اى صنم ( ( 1780 ) ) صبح حشر كوچك است اى مستجير حشر اكبر را قياس از وى بگير ( ( 1781 ) ) آن چنان كه جان بپرّد سوى طين نامه پرد از يسار واز يقين ( ( 1782 ) ) در كفش بنهند نامهء بخل وجود فسق وتقوى آن چه او خو كرده بود ( ( 1783 ) ) چون شود بيدار او وقت سحر باز آيد سوى او آن خير وشر ( ( 1784 ) ) گر رياضت داده باشد خوى خويش وقت بيدارى همان آيد به پيش ( ( 1785 ) ) ور بُد او دى پاك وبا تقوى ودين نامه باز آيد مر او را در يمين ( ( 1786 ) ) ور بُد او دى خام وزشت وبا ضلال چون عزا نامه سيه يابد شمال ( ( 1787 ) ) هست ما را خواب وبيدارى ما بر نشان مرگ ومحشر دو گوا ( ( 1788 ) ) حشر اصغر حشر اكبر را نمود مرگ اصغر مرگ اكبر را زدود ( ( 1789 ) ) ليك اين نامه خيال است ونهان وان شود در حشر اكبر بس عيان ( ( 1790 ) ) اين خيال اين جا نهان پيدا اثر زين خيال آن جا بروياند صور ( ( 1791 ) ) در مهندس بين خيال خانه اى در دلش چون در زمينى دانه اى ( ( 1792 ) ) آن خيال از اندرون آيد برون چون زمين كه زايد از تخم درون ( ( 1793 ) ) هر خيالى كاو كند در دل وطن روز محشر صورتى خواهد شدن < / شعر >

543