إسم الكتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى ( عدد الصفحات : 655)

< شعر > ( ( 1697 ) ) گفت اسبابى پديد آرم ميان از تب وقولنج وسرسام وسنان از صداع وماشرا واز خناق وز زكام وز جذام وز فواق سده وديدان واستسقا وسل كسر وذات الصدر ولذع ودرد دل ( ( 1698 ) ) تا بگردانم نظرهاشان ز تو در مرضها وسببهاى سه تو ( ( 1699 ) ) گفت يارب بندگان هستند نيز كه بدرّند اين سببها اى عزيز ( ( 1700 ) ) چشمشان باشد گذاره از سبب بر گذشته از حجب از فضل رب ( ( 1701 ) ) سرمهء توحيد از كحال حال يافته رسته ز علت واعتدال ( ( 1702 ) ) ننگرند اندر تب وقولنج وسل راه ندهند اين سببها را به دل ( ( 1703 ) ) زان كه هر يك زين مرضها را دواست چون دوا نپذيرد آن فعل قضاست ( ( 1704 ) ) هر مرض دارد دوا مىدان يقين چون دواى رنج سرما پوستين ( ( 1706 ) ) در وجودش لرزهء بنهد كه آن نه ز آتش كم شود نه از دخان بر تن او سرديى بنهد چنان كان به جامه به نگردد وآشيان ( ( 1707 ) ) چون قضا آيد طبيب ابله شود وان دوا در نفع هم گم ره شود ( ( 1708 ) ) كى شود محجوب ادراك بصير زين سببهاى حجاب گول گير ( ( 1709 ) ) اصل بيند ديده چون اكمل بود فرع بيند چون كه مرد احول بود < / شعر >

527