« وقَدْ مَكَرَ اَلَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلِلَّه اَلْمَكْرُ جَمِيعاً 13 : 42 » [1] ( به تحقيق مردم پيش از اين تبهكاران هم مكر ورزيدند ، ولى همه مكرها از آن خداست ) .
« ومَكَرُوا مَكْراً ومَكرنا مَكْراً وهُمْ لا يَشْعُرُونَ 27 : 50 » [2] ( آنان مكرى كردند وما هم مكرى كرديم در حالى كه آنان نمىدانند ) .
« ويَمْكُرُونَ ويَمْكُرُ الله والله خَيْرُ اَلْماكِرِينَ 8 : 30 » [3] ( آنان مكر مىكنند وخدا مكر مىكند ، خداوند بهترين مكر كنندگان است ) .
آن معناى معمولى نيست كه به طور اختصار بيان كرديم ، زيرا اولًا - آن مكر وحيله پردازى كه به معناى پوشاندن حقيقت براى جلب سود ودفع ضرر است ، با در نظر گرفتن آن كه خداوند بهمه چيز دانا وتوانا است ، از روى دليل عقلى صريح وساير منابع معتبر اسلامى امكان ندارد .
ثانياً - آيات ديگرى وجود دارد كه مكرهايى را كه در قرآن به خدا اسناد داده شده است ، به خوبى توضيح مىدهد . از آن جمله « قَدْ مَكَرَ اَلَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَى الله بُنْيانَهُمْ مِنَ اَلْقَواعِدِ فَخَرَّ عَلَيْهِمُ اَلسَّقْفُ مِنْ فَوْقِهِمْ وأَتاهُمُ اَلْعَذابُ مِنْ حَيْثُ لا يَشْعُرُونَ 16 : 26 » [4] ( پيش از اين تبهكاران هم حيله ها ومكرها ورزيده‌اند ، خداوند ساخته شده هاى آنان را از بنياد وريشه بر كند وسقف بنيان را از بالاى سرشان ريخت وعذاب از طرفى بر آنان نازل شد كه نمىدانستند ) .
مفاد اين آيه مكر منسوب به خدا را با وضوح كامل بيان مىدارد ومىگويد مقصود از حيله سازى خداوند ، علم خداوندى

[1] سوره الرعد ، آيهء 42 . .
[2] سوره النمل ، آيهء 50 . .
[3] سوره الانفال ، آيهء 30 . .
[4] سوره النحل ، آيهء 26 . .

50