والا بنگرد در هر لحظه ميناگريهاى شگفت انگيزى خواهد ديد ، وخواهد ديد كه در آن عالم والا اعيان دگرگون مىشود وكيمياهاى دگرگون كننده بر همه چيز احاطه دارد ، تكثرات بدنها را خواهد ديد كه بدون دوزنده‌اى به يكديگر مىپيوندند .
در همين لحظه توقف كن ولختى در سرگذشت خود بينديش ، خواهى ديد :
< شعر > ( ( 789 ) ) تو از آن روزى كه در هست آمدى آتشى يا خاك يا بادى بدى < / شعر > اگر در همان حالت پست توقف مىكردى ، به اين درجه از اعتلاى كنونى نايل نمىآمدى ، آن حالت هستى ابتدايى از بين رفت ولى هستى كاملترى جاى او را گرفت .
< شعر > ( ( 792 ) ) هم چنين تا صد هزاران هستها بعد يك ديگر دوم به ز ابتدا < / شعر > تو آن خدا وتبديل كننده را بياد بياور وآن واسطه ها كه جز وسيله‌اى براى وصول به موقعيتهاى عاليتر بود از نظر دور بدار زيرا ، همواره واسطه ها انسان را از اصل محروم مىسازد . در هر جا كه واسطه ها زياد باشند وصال محال يا مشكلتر مىشود ودر هر جا واسطه ها كم باشد ، ذوق وصل بيشتر مىگردد .
اگر تو به سببها آگاه شوى ودر آن اسباب پاى در گل بمانى از آن حيرت روح افزا كه تو را به حضور ربوبى رهنمون مىگردد محروم خواهى ماند .
از آن همه فناها كه در پشت سر گذاشتى ومسير تكامل را در پيش گرفتى چه زيان ديده بودى كه بر اين بقاهاى زود گذر چسبيده‌اى تو كه بقاى خود را مرهون فناها بوده‌اى از چه رو از اين فناهايى كه به منزلهء پله هاى تكامل است روى گردان مىشوى حال كه هر لحظه هستى دوم از اولى بهتر است ، پس جوياى فنا باش وهمواره به نقطهء عاليتر بگراى . اين اندازه در ناديدن حقيقت لجاجت مورز تو كه از آغاز وجودت تا كنون در هر لحظه صدها هزار تغير وحشر ديده‌اى بدينسان تا حشر مطلق در تحول وتكامل راهها سپرى خواهى كرد

292