إسم الكتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى ( عدد الصفحات : 655)

بيان آن كه هنرها وزيركىها ومال دنيا همچون پرهاى طاووس عدوّ جان است < شعر > ( ( 648 ) ) پس هنر آمد هلاكت خام را كز پى دانه نبيند دام را ( ( 649 ) ) اختيار آن را نكو باشد كه او مالك خود باشد اندر اتقوا ( ( 650 ) ) چون نباشد حفظ وتقوى زينهار دور كن آلت رها كن اختيار ( ( 651 ) ) جلوه گاه اختيارم اين پر است بركنم پر را كه در قصد سر است ( ( 652 ) ) نيست انگارد پر خود را صبور تا پرش در نفكند در شرّ وشور ( ( 653 ) ) پس زيانش نيست پر گو برمكن گر رسد تيرى به پيش آرد مجنّ ( ( 654 ) ) ليك بر من پرّ دنيا دشمنى است چون كه از جلوه گرى صبريم نيست ( ( 655 ) ) گر بدى صبر وحفاظم راهبر بر فزودى اختيارم كرّ وفر ( ( 656 ) ) هم چو طفلم يا چو مست اندر فتن نيست لايق تيغ اندر دست من ( ( 657 ) ) گر مرا عقلى بدستى منزجر تيغ اندر دست من بودى ظفر ( ( 658 ) ) عقل بايد نور ده چون آفتاب تا زند تيغى كه نبود جز صواب ( ( 659 ) ) چون ندارم عقل تابان وصلاح پس چرا در چاه نندازم سلاح ( ( 660 ) ) در چَه اندازم كنون تيغ ومجن كاين سلاحم خصم من خواهد شدن ( ( 661 ) ) چون ندارم زور ويارى وسند تيغم او بستاند وبر من زند ( ( 662 ) ) رغم اين نقش وقيحه خوى را گر نپوشم رو خراشد روى را ( ( 663 ) ) تا شود كم اين جمال واين كمال چون نماند رو كم افتم در وبال ( ( 664 ) ) چون به اين نيت خراشم بزه نيست كه به زخم اين روى را پوشيدنى است ( ( 665 ) ) گر دلم خوى ستيزى داشتى روى خوبم جز صفا نفراشتى ( ( 666 ) ) چون نديدم زور وفرهنگ وصلاح خصم ديدم زود بشكستم سلاح ( ( 667 ) ) تا نگردد تيغ من او را كمال تا نگردد خنجرم بر من وبال < / شعر >

257