( حضرت امام محمد باقر عليه السلام مىگويد : خدا فرموده است كه بعضى از بندگان با ايمان من از من تقاضاى اطاعت مىكنند كه آنان را به اطاعت كردن موفق بدارم ، من اطاعت را از آنان ممنوع مىدارم مبادا كه به درد عجب گرفتار شوند . ) تفسير ابيات اكنون پاسخ طاووس را بشنو تا بدانى كه خطاب همواره با نيك منشان است ، وقتى كه از گريستن فارغ گشت به آن حكيم گفت برو زيرا تو در گرو رنگ وبو گرفتارى ، مگر نمىبينى كه به انگيزگى اين بال وپرها از هر طرف صدها بلا ومصيبت سراغ مرا مىگيرد ؟ چه بسا صيادان بىرحم كه شب وروز براى به دست آوردن اين پرها از هر طرف دامى سر راه من مىگسترانند تير اندازان زبردست براى همين بالها تيرها به سوى من كشانند . حال كه قدرت حفظ خويشتن را از اين سرنوشت وبلا وفتنه ها ندارم ، بهتر آن است كه خود را زشت بنمايم ، باشد كه در بيابانها وكهساران در ايمنى بسر ببرم . من سر دو راهى قرار گرفته‌ام ، يا بايد به زيبايى بال وپرم دل بدهم وجانم را وداع نمايم ، ويا جان خود را داشته ودست از بال وپر بردارم .
اما من راه دوم را انتخاب كرده جان را كه نمونه‌اى از ابديت است خواهم داشت . وانگهى اين بال وپر پرنگار سلاح خود پرستى من شده است واين خود پرستى صدها بلا بر سرم فرو خواهد ريخت .

256