< شعر > ( ( 516 ) ) كاو نتيجهء رحمت است وضد او از نتيجهء قهر باشد زشت رو ( ( 517 ) ) حرص بط يكتاست وان پنجاه تاست حرص وشهوت مار ومنصب اژدهاست ( ( 518 ) ) حرص بط از شهوت حلق است وفرج در رياست بيست چندان است درج ( ( 519 ) ) از الوهيت زند در جاه لاف طامع شركت كجا باشد معاف ؟
( ( 520 ) ) زلت آدم ز اشكم بود وباه وان ابليس از تكبر بود وجاه ( ( 521 ) ) لاجرم او زود استغفار كرد وين لعين از توبه استكبار كرد ( ( 522 ) ) حرص حلق وفرج هم خود بد رگى است ليك منصب نيست آن اشكسته گى است ( ( 523 ) ) بيخ وشاخ اين رياست را اگر باز گويم دفترى بايد دگر ( ( 524 ) ) اسب سركش را عرب شيطانش خواند نى ستورى را كه در مرعى بماند ( ( 525 ) ) شيطنت گردن كشى بُد در لغت مستحق لعنت آمد اين صفت ( ( 526 ) ) صد خورنده گنجد اندر گرد خوان دو رياست جو نگنجد در جهان ( ( 527 ) ) او نخواهد كاين بود بر پشت خاك تا ملك بكشد پدر از اشتراك ( ( 528 ) ) آن شنيدستى كه الملك عقيم ترك خويشى كرد ملكت جو ز بيم ( ( 529 ) ) كه عقيم است وورا فرزند نيست هم چو آتش با كسش پيوند نيست ( ( 530 ) ) هر چه يابد او بسوزد بردرد چون نيابد هيچ خود را مىخورد ( ( 531 ) ) هيچ شو وا ره تو از دندان او رحم كم جو از دل سندان او ( ( 532 ) ) چون كه گشتى هيچ از سندان مترس هر صباح از فقر مطلق گير درس ( ( 533 ) ) هست الوهيت رداى ذو الجلال هر كه در پوشد برو گردد وبال ( ( 534 ) ) تاج از آن اوست وآنِ ما كمر واى او كز حد خود دارد گذر ( ( 535 ) ) فتنهء توست اين پر طاوسىات كاشتراكت بايد وقدوسىات < / شعر > آيه « وإِنْ يَكادُ اَلَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا اَلذِّكْرَ ويَقُولُونَ إِنَّه لَمَجْنُونٌ وما هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ 68 : 51 - 52 . » ( 1 )

( 1 ) سوره القلم ، آيهء 51 . .

223