إسم الكتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى ( عدد الصفحات : 655)

< فهرس الموضوعات > تمثيل روشهاى مختلف و همتهاى گوناگون به اختلاف تحرى متحريان در وقت نماز قبله را به وقت تاريكى و تحرى غواصان در قعر بحر < / فهرس الموضوعات > < فهرس الموضوعات > آيه < / فهرس الموضوعات > تمثيل روشهاى مختلف وهمتهاى گوناگون به اختلاف تحرى متحريان در وقت نماز قبله را به وقت تاريكى وتحرى غواصان در قعر بحر < شعر > ( ( 329 ) ) هم چو قومى كه تحرى مىكنند بر خيال قبله هر سو مىتنند ( ( 330 ) ) چون كه كعبه رو نمايد صبحگاه كشف گردد كه گم كردست راه ( ( 331 ) ) يا چو غواصان درون قعر آب هر يكى چيزى همىچيند شتاب ( ( 332 ) ) بر اميد گوهر ودرّ ثمين توبره پر مىكنند از آن واين ( ( 333 ) ) چون برآيند از تگ درياى ژرف كشف گردد صاحب درّ شگرف ( ( 334 ) ) وان دگر كاو برد مرواريد خرد وان دگر كه سنگ ريزه وشبه برد ( ( 335 ) ) هكذا يبلوكم بالساهرة فتنة ذات افتضاح قاهرة ( ( 336 ) ) همچنين هر قوم چون پروانگان گرد شمعى پر زنان اندر جهان ( ( 337 ) ) خويش را بر آتشى برمىزنند گرد شمع خود طوافى مىكنند ( ( 338 ) ) بر اميد آتش موسىّ بخت كز لهيبش سبز وتر گردد درخت ( ( 339 ) ) فضل آن آتش شنيده هر رمه هر شرر را آن گمان برده همه ( ( 340 ) ) چون برآيد صبحدم نور خلود وا نمايد هر يكى چه شمع بود ( ( 341 ) ) هر كه را پر سوخت زان شمع ظفر بدهدش آن شمع خوش هفتاد بر ( ( 342 ) ) ليك پروانه دو ديده دوخته مانده زير شمع بد پر سوخته ( ( 343 ) ) مىطپند اندر پشيمانى وسوز مىكند آه از هواى چشم دوز ( ( 344 ) ) شمع او گويد كه من چون سوختم كى تو را برهانم از سوز وستم ( ( 345 ) ) شمع او گريان كه من سر سوخته چون كنم مر غير را افروخته ( ( 346 ) ) او همىگويد كه از اشكال تو غره گشتم دير ديدم حال تو < / شعر > آيه « يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي اَلْحافِرَةِ . أَإِذا كُنَّا عِظاماً نَخِرَةً . قالُوا تِلْكَ

187