كه همچون جويى مىباشند كه به دريا اتصال دارد . اين اتصال به دريا را مىتوان از گفتار وكردار وى كه شاهدان اويند دريافت واز اين راه به واقعيت وجودى او پى برد كه درجه ومنزلت او در چه حدى است وآيا دانه هايى كه مىپاشد واقعا از روى كرم است يا براى شكار تو وامثال توست . اگر ديدى او صيادى بيش نيست به افسونها وفعل وقولش اعتنايى مكن واز او دور شو واگر ديدى كه رفيق راستين سفر الهى است هرگز دست از وى بر مدار زيرا كه دست تو را گرفته به سوى درياها رهنمونت خواهد گشت .
اما اگر نور يك انسان عارف از حد معمولى در گذشت وبيابانها ودشت وهامون را روشن ساخت ، ديگر نيازى به شاهد وتكلفهاى جانبازى وجود وسخاوت نخواهد داشت .

163