تصديق كردن استر جواب اشتر را واقرار آوردن به فضل او بر خود وازو استعانت خواستن وبدو پناه گرفتن به صدق ونواختن شتر او را وراه نمودن ويارى دادن پدرانه وشاهانه < شعر > ( ( 3407 ) ) گفت استر راست گفتى اى شتر اين بگفت وچشم كرد از اشك پر ( ( 3407 ) ) ساعتى بگريست در پايش فتاد گفت اى بگزيدهء رب العباد ( ( 3408 ) ) چه زيان دارد گر از فرخندگى در پذيرى تو مرا در بندگى ؟
فضل تو بر من فزون است از شمار هم به فضل خود مرا معذور دار ( ( 3410 ) ) گفت چون اقرار كردى پيش من رو كه رستى از بلاهاى زمن ( ( 3411 ) ) چون شدى منصف رهيدى از بلا تو عدو بودى شدى ز اهل ولا ( ( 3412 ) ) خوى بد در ذات تو اصلى نبود كز بَدِ اصلى نبايد جز جحود ( ( 3413 ) ) آن بد عاريتى باشد كه او آرد اقرار وشود او توبه جو ( ( 3414 ) ) همچو آدم زلَّتش عاريّه بود لاجرم اندر زمان توبه نمود ( ( 3415 ) ) چون كه اصلى بود جرم آن بليس ره نبودش جانب توبهء نفيس ( ( 3416 ) ) رو كه رستى از خود واز خوى بد وز زبانهء نار واز دندان دد ( ( 3417 ) ) رو كه اكنون دست در دولت زدى درفكندى خود به بخت سرمدى ( ( 3418 ) ) ادخلى تو در عبادى يافتى ادخلى فى جنتى دريافتى ( ( 3419 ) ) در عبادش راه كردى خويش را رفتى اندر خلد از راه خفا ( ( 3420 ) ) اهدنا گفتى صراط المستقيم دست تو بگرفت وبردت تا نعيم ( ( 3421 ) ) نار بودى نور گشتى اى عزيز غوره بودى گشتى انگور ومويز ( ( 3422 ) ) اخترى بودى شدى تو آفتاب شاد باش اللَّه اعلم بالصواب ( ( 3423 ) ) اى ضياء الحق حسام الدين بگير شهد خويش اندر فكن در حوض شير ( ( 3424 ) ) متا رهد آن شير از تغيير طعم يابد از بحر مزه تكثير طعم ( ( 3425 ) ) متّصل گردد بدان بحر ألست چون كه شد دريا ز هر تغيير رست < / شعر >

15