همواره جنگ و كشتارها و حقكشىها در ميان آدميان بر سر مواد معيشت در جريان بوده و پس از اين هم ادامه خواهد داشت .
تحصيل و توليد و توزيع موادّ اقتصادى است كه انسانها را از يكديگر جدا كرده و برانترين سلاح را در كارزار تنازع در بقا بدست اقويا مىسپارد . آيا با اين اهميت حياتى كه متذكر شديم ، دين اسلام مخصوصا با زمامدارى شخصيتى مثل على بن ابي طالب ( ع ) مىتواند تنظيم اقتصادى جامعه را در اهميت درجه يك قرار ندهد حق سوم - تعليم عمومى شما - من مىخواهم جامعه اى را اداره كنم كه افراد آن با آشنايى با خويشتن و با ديگر انسانها رو به اعتلاء و ترقى پيش بروند .
آيا اين آرمان اعلاى اجتماعى مىتواند با جهل افرادش سازگار باشد من مىخواهم قرآن آن كتاب آسمانى در جامعه اى كه مديريتش را بعهده گرفته‌ام مورد عمل قرار داده شود ، در حدود 400 آيه از اين قرآن به تفكر و تحصيل علم در بارهء انسان و جهان دستور صادر كرده است ، پايان آيات فراوانى تحريك به انديشه و علم و فهم مىنمايد .
آياتى از اين قرآن مانند : * ( « أَ لَمْ تَرَوْا أَنَّ الله سَخَّرَ لَكُمْ ما فِي السَّماواتِ وَما فِي الأَرْضِ » ) * [1] .
( آيا نمىبينيد خداوند متعال هر چه را كه در آسمانها و زمين است ، در تسخير شما قرار داده است ) نفوذ در زمين و آسمانها و تصرف در آنها را در اختيار بشر قرار داده است . آيا رسيدن به اين عظمتها بدون علم امكانپذير است البته نه .
پس عمل به قرآن كه ضرورىترين قانون زندگى اسلامى است ، تعليم عموم افراد را در عاليترين حدّ ممكن ، ضرورى قلمداد كرده است .
من بخوبى مىدانم كه زندگى بدون دانش و بينش حركت كوركورانهء آن گوى ناآگاه و بىاختيارى است كه به ضربهء نيروى اقوياى آگاه باين سو و آن سو

[1] لقمان آيه 20 .

266