حيات نمىتواند تكاپويى براى رسيدن به روح انسانى - الهى داشته باشد . حيات بدون ميدان تنظيم يافته ماديات و وسائل معيشت ، حتى يك لحظه توانايى بقا ندارد پس آن مكتبى كه مىخواهد انسان را در گذرگاه حيات برسيدن به روح انسانى الهى نايل سازد ، اولين قانون ضرورى آن عبارت است از تنظيم ماديات و مسائل اقتصادى جامعه .
منابع معتبر اسلامى : قرآن و عقل و احاديث معتبر اهميّت زندگى مادى و بهبود اقتصاد جامعه را باندازه اى مورد تأييد قرار داده است كه اگر كسى براى مطالعه در اسلامشناسى ، نخست به شناخت مسائل و اصول اقتصادى اسلام وارد شود ، گمان خواهد كرد كه اسلام يك دين اقتصادى محض است و تنها به بعد مادى انسانها اهميّت مىدهد .
بدون تنظيم مالكيّت بعنوان وسيلهء زندگانى در اجتماع و بدون تفسير ماهيت و توجيه صحيح پول و بدون تأمين خوراك و پوشاك و لباس و مسكن و دارو و ساير وسايل حيات چه اخلاقى و چه معنوياتى و كدامين عبادت و اعتلاى روحى را از انسانها مىتوان توقع داشت روايت معتبرى در فروع كافى مىگويد : روزى پيامبر اكرم ( ص ) اين دعا را مىخواند : « اللَّهمّ بارك لنا فى الخبز فانّه لولا الخبز ما صلَّينا و لا صمنا و لا ادّينا فرايض ربّنا » ( خداوندا ، نان ما را مبارك فرما ( ما را موفق به تنظيم مسائل اقتصادمان بفرما ) زيرا اگر نان نباشد ، نه نماز خواهيم خواند و نه روزه خواهيم گرفت و نه ساير واجبات خدايمان را ادا خواهيم كرد ) .
بعبارت ديگر انسان زنده است كه قدرت حركت در راه تكامل دارد و هنگامى كه مركب زندگى از نداشتن وسايل اقتصادى بميرد . زندگى هم مرده است .
و آنگهى چون استخراج مواد اقتصادى و بدست آوردن آنها مانند استفاده از نور خورشيد نيست كه در دسترس همه و قابل بهره مندى عمومى باشد ، لذا

265