7 - امام محمد تقى عليه السلام فرمود : خداى - جل ذكره - شب قدر را در ابتداى خلقت دنيا آفريد و در آن شب نخستين پيغمبر و نخستين وصيى كه بايد باشد ( آدم و شيث را ) آفريد [ وجود آنها را مقدر ساخت ] و حكم فرمود كه در هر سالى شبى باشد كه در آن شب تفسير و بيان امور تا چنان شبى در سال آينده فرود آيد ، هر كه آن شب را انكار كند ، علم خداى عز و جل را رد كرده ، زيرا پيغمبران و رسولان و محدثان جز بوسيله حجتى كه درآنشب بآنها ميرسد با حجتى كه جبرئيل عليه السلام ( در غير آن شب ) براى آنها مىآورد ، قائم نشوند و بپا نايستند ( زيرا برنامه رهبرى خلق و علم بدون اختلاف را در آن شب بدست مىآورند ) راوى گويد : عرضكردم : جبرئيل يا ملائكه ديگر نزد محدثان هم مىآيند ؟ فرمود : اما نسبت بپيغمبران و رسولان صلَّى الله عليهم كه شكى نيست و نسبت بغير ايشان ، ناچار بايد از نخستين روز آفرينش زمين ، تا پايان جهان حجتى براى اهل زمين بوده باشد كه خداى تعالى تفسير امور را درآنشب بر محبوبترين بندگانش نازل فرمايد . بخدا سوگند كه جبرئيل و ملائكه در شب قدر آن امر را براى آدم آوردند و بخدا سوگند كه آدم نمرد ، جز اينكه براى او وصيى بود و براى همه پيغمبران پس از آدم امر خدا در شب قدر مىآمد ، و براى وصى پس از او هم مقرر شد . بخدا سوگند كه هر پيغمبرى از آدم تا محمد صلَّى الله عليه و آله در آن شب مأمور ميگشت كه بفلان كس وصيت كند ( شخصى را وصى خود كند ) .
و خداى عز و جل در قرآنش نسبت بخصوص واليان امر بعد از محمد صلَّى الله عليه و آله فرمايد ( 54 سوره 24 ) « خدا بكسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند ، وعده كرده كه در اين سرزمين

366