مىشود ، زيرا فيصل دادن هر امر محكم بآنها ابلاغ مىشود ) ( 1 ) اگر بتو بگويند : خداى عز و جل اين امر را جز بسوى پيغمبر نفرستد ، تو بگو : آيا اين امر محكم كه فيصل داده مىشود و بتوسط فرشتگان و جبرئيل فرود مىآيد آنها از آسمانى بآسمانى نزول كنند يا از آسمان بزمين ؟ اگر گويند : تنها از آسمانى بآسمانى نزول كنند ، ( درست نيست ) زيرا در آسمان كسى نيست كه از اطاعت بمعصيت گرايد ( و فيصل دادن در مورد گناه و طغيان و اختلافست ) و اگر بگويند : از آسمان بزمين آيند و اهل زمين بفيصل دادن احتياج زيادى دارند ، تو بگو : پس ايشان چاره ئى جز اين دارند كه سيد و بزرگترى داشته باشند و نزدش محاكمه كنند ؟ .
اگر گويند : خليفه وقت حاكم ايشانست ، تو بگو ( 256 - بقره ) « خدا سرپرست كسانى است كه ايمان آوردند ، ايشان را از تاريكيها بسوى نور برد - تا آنجا كه فرمايد - : در دوزخ جاودانند » بجانم قسم كه در زمين و آسمان ، سرپرستى از طرف خداى - عز ذكره - نيست ، جز اينكه مؤيد است و كسى كه تأييد شود خطا نكند و در روى زمين دشمنى براى خدا نباشد ، جز اينكه بىياور باشد و هر كه بىياور باشد ، بحق نرسد همچنان كه لازمست از آسمان براى مردم زمين فرمان و قانون نازل شود ، لازمست حاكمى هم باشد .
اگر گويند : آن حاكم را نميشناسيم ، بآنها بگو . هر چه خواهيد بگوئيد ، خداى عز و جل نخواسته است كه بندگان را بعد از محمد صلَّى الله عليه و آله بدون حجت گذارد .
امام صادق عليه السلام فرمايد : الياس ايستاد و گفت : اى پسر پيغمبر در اينجا موضوعى است مشكل ، بمن بفرمائيد : اگر آنها گويند حجت خدا تنها قرآنست ، ( چه بايد گفت ؟ ) فرمود : آنگاه من بآنها ميگويم : قرآن زبان ندارد كه امر و نهى كند ولى قرآن اهلى دارد كه آنها امر و نهى ميكنند ( و جزئيات

355