2 - يكى از دو امام باقر يا صادق عليهما السلام راجع بقول خداى عز و جل ( 6 - سوره 3 ) « و جز خدا و راسخون در علم تأويل قرآن را نميدانند » فرمود : پيغمبر صلَّى الله عليه و آله بهترين راسخ در علم است .
خداى عز و جل همه آنچه را از تنزيل ( معنى مطابقى ) و تأويل ( معنى التزامى ) نازل فرمود باو آموخته است ، چيزى را كه خدا تأويلش را باو نياموخت بر او نازل نفرمود و اوصياء پس از وى هم تمام آن را ميدانند ، و كسانى كه تأويل آن را نميدانند ( شيعيان ) هر گاه عالمشان چيزى از روى علم بفرمايد ( ايمان مىآورند و ميپذيرند ) چنانچه خدا ايشان را پذيرفته و فرموده است « ميگويند ايمان آورديم ، همه قرآن از جانب پروردگار ماست » و قرآن خاص و عام و محكم و متشابه و ناسخ و منسوخ دارد و راسخون در علم همه را ميدانند .
3 - امام صادق عليه السلام فرمود : راسخون در علم امير المؤمنين و امامان پس از وى عليهم السلام ميباشند .
شرح - آيه شريفه ( 6 سوره 3 ) تمامش چنين است : « خداست كه اين كتاب را بر تو نازل كرده قسمتى از آن آياتيست محكم كه آنها اصل و پايه قرآنست و قسمتى از آن آياتى است متشابه . كسانى كه در دلشان خللى است ، از قرآن آنچه را متشابه است ، در طلب فتنه و بقصد تأويل پيروى ميكنند ، در صورتى كه جز خدا تأويل آن را نداند و راسخون در علم گويند : ايمان آورديم ، همه قرآن از جانب پروردگار ماست و جز خردمندان اندرز نگيرند » .
مفسرين و دانشمندان اسلامى راجع بمحكم و متشابه بتفصيل بحث كرده و كتابهاى جداگانه در اين موضوع نوشته‌اند كه معروفترين آنها رساله سيد مرتضى است ، اين دانشمندان در رسائل خود اقوال مختلفى را كه راجع بمعنى محكم و متشابه و تعيين مصداق آنها و علت آمدن آيات متشابه در قرآن است ، بحث ميكنند ولى آنچه مسلم است ، آيات متشابه معنى واضح و روشنى چون آيات محكم ندارد ، بلكه چند معنى شبيه

309