بهم از آنها استفاده مىشود و بحكم آيه شريفه ، مردمى كه در دل خود خللى دارند ، براى آشوبگرى و گمراه كردن مردم و تباهى دين ، آيات متشابه را دست آويز خود قرار داده ، طبق رأى و سليقه خويش تأويل ميكنند ، در صورتى كه جز خدا كسى تأويل آن را نداند و طبق اين سه روايت ، خداى عز و جل تأويل قرآن را بپيغمبر و امام صلَّى الله عليه و آله آموخته است و اگر بآنها نمىآموخت ، فايده اى نداشت كه كلام مبهم و نامعلومى را بر آنها نازل كند و اين منافات ندارد با اينكه بگوئيم : جز خدا كسى تأويل قرآن نميداند ، زيرا كه ايشان هم شاگرد مكتب خدايند و علم ايشان همان علم خداست .
اين در صورتىست كه در مقام قرائت بر كلمه « الله » وقف كنيم و « الراسخون » را مبتدا بگيريم ولى بنا بر قرائت ديگر كه « و الراسخون » را عطف با لله دانسته‌اند اشكالى در ميان نيست و راسخ در علم ، كسى است كه در علم ريشه دارد و آن را خوب ضبط كرده و در آن استاد است كه افراد كاملش همان پيغمبر و امامان هدى صلَّى الله عليه و آله ميباشند و بنا بر روايت دوم شيعيان پاك و مخلص كه تأويل قرآن را نميدانند تصديق اجمالى نموده و ميگويند : ما ميدانيم كه همهء قرآن ، چه محكم و چه متشابهش را پروردگار ما نازل كرده است و على عليه السلام هم در اول خطبه 89 نهج البلاغه اين موضوع را بيان ميكند .
علم بائمه داده شده و در سينه آنها ثبت است 1 - ابو بصير گويد : از امام باقر عليه السلام شنيدم كه اين آيه را قرائت ميفرمود ( 48 - سوره 29 ) « بلكه قرآن آيه هائيست روشن ، در سينه كسانى كه بآنها علم داده‌اند » و با دست اشاره بسينه خود فرمود .
2 - امام صادق عليه السلام در باره قول خداى عز و جل ( آيه 48 سوره 29 ) فرمود : ايشان ائمه عليهم السلام ميباشند .
3 - ابو بصير گويد : امام باقر عليه السلام اين آيه ( 48 سوره 29 ) را قرائت نمود و سپس فرمود :
بخدا اى ابا محمد ! خدا نفرمود : قرآن آيه هائيست ميان دو جلد قرآن ( تا مردمى گويند قرآن كه

310