گواه ميگيرم كه توئى آن حجت و اطاعت تو لازمست ، ( 1 ) فرمود : بس است خدايت رحمت كناد . عرضكردم سر ترا پيش آور تا ببوسم ، پس سرش بوسيدم ، حضرت تبسم نمود و سپس فرمود : هر چه خواهى از من بپرس كه بعد از اين ترا هرگز ناشناس ندانم ، ( به حديث 426 رجوع شود ) .
16 - حسين بن ابى العلاء گويد بامام صادق ( ع ) عرضكردم ، اوصياء پيغمبر اطاعتشان واجبست ؟
فرمود : بلى ، ايشانند كه خداى عز و جل در باره آنها فرموده ( 63 سوره 4 ) « و اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد پيغمبر و صاحبان امر از خودتان را » و ايشانند كه خدا در باره آنها فرموده ( 91 سوره 5 ) « ولى شما خداست و رسولش و كسانى كه ايمان آورده و نماز ميگذارند و در حال ركوع صدقه ميدهند » ( بحديث هفتم همين باب مراجعه شود ) .
17 - عبد الاعلى گويد : شنيدم امام صادق ( ع ) ميفرمود : شنيدن و اطاعت نمودن از درهاى خير است ، بر كسى كه بشنود و فرمانبرد حجتى نيست ، و آنكه بشنود و نافرمانى كند حجت و عذرى ندارد و امام مسلمين در روزى كه خداى عز و جل را ملاقات كند حجت و احتجاجش تمامست ( زيرا او امام بحق است و در تبليغ هم كوتاهى نكرده است ) سپس فرمود : خداى تبارك و تعالى ميفرمايد : ( 74 سوره 17 ) « روزى كه هر مردمى را با [ ا ] مامشان ميخوانيم » ( يعنى روز قيامت مثلا گوئيم : شيعيان امام صادق ! شيعيان ابو حنيفه ! شيعيان مالك ! )

269