من نميگويم مردم هر چه خواهند بكنند ( چنان كه تفويضى مذهب گويد ) سپس فرمود : خداست كه راه را نشان دهد و نشان ندهد ( پس كار مردم بدست اوست و بخود واگذار نيستند ) و باز فرمود : مردم بكمتر از طاقتشان مأمورند و نسبت بهر چه مأمورند توانائى دارند و هر چه از طاقتشان خارجست از عهده ايشان ساقط است ولى در مردم خيرى نيست ( زيرا ايشان پس از چنين منت و اتمام حجت و توسعه و سهولت ناسپاسى خدا كنند و در پرستش و طاعتش كوتاهى ورزند ) سپس ( آيه 92 سوره توبه را كه در باره جهاد است ) تلاوت فرمود « بر ناتوانان و بيماران و كسانى كه مالى ندارند تا انفاق كنند تكليفى نيست » پس جهاد را از ايشان برداشت ( و بعد از يك جمله فرمايد ) « بر نيكوكاران راه اعتراضى نيست و خدا آمرزنده و مهربانست و تكليفى نيست بر كسانى كه چون پيش تو آمدند كه مركوبشان دهى - گفتى چيزى ندارم كه شما را بر آن سوار كنم - » پس از اينها هم كه مركوب نداشتند جهاد را برداشت .
باب هدايت از جانب خداست 1 - ثابت بن سعيد گويد : امام صادق ( ع ) فرمود : اى ثابت شما را با مردم چكار ؟ از مردم دست برداريد و هيچ كس را بمذهب خود نخوانيد ، بخدا اگر اهل آسمانها و اهل زمينها گرد آيند تا بنده اى را كه خدا گمراهيش را خواسته ، هدايت كنند نتوانند و اگر اهل آسمانها و اهل زمينها گرد آيند تا بنده اى را كه خدا هدايتش را خواسته ، گمراه كنند نتوانند ، از مردم دست برداريد و هيچ كس نگويد : اين عموى من ، برادر من ، پسر عموى من ، همسايه من است ( و من نميتوانم نزديكانم را در گمراهى به بينم ) زيرا چون خدا نسبت به بنده اى اراده خير نمايد روحش را پاك كند پس هر مطلب حقى را بشناسد و هر زشت و باطلى را

233