7 - اسود بن سعيد گويد خدمت امام باقر ( ع ) بودم كه خود حضرت بدون آنكه من چيزى بپرسم شروع كرد و فرمود : ما حجت خدائيم ما باب خدائيم ، ما زبان خدائيم ، ما وجه خدائيم ، ما ديده خدا در ميان خلقش باشيم ، مائيم سرپرستان امر خدا در ميان بندگانش ( امر خدا همان فرمانهاى خداست نسبت ببندگانش و يا بمعنى مطلق كار و مطلب خدائى است مانند امر توحيد و معاد و نبوت و عبادات و معاملات از نظر شرع و معانى ساير جملات در دو حديث قبل بيان شد ) .
8 - جنبى گويد : از امير المؤمنين ( ع ) شنيدم كه ميفرمود : منم چشم خدا ، منم دست خدا ، منم جنب خدا ( يعنى بخدا نزديكم و مردم بايد از ناحيه من بخدا تقرب جويند ) منم باب خدا ( هر كه معرفت و خشنودى خدا طلبد بايد از طريق من داخل شود ) .
9 - موسى بن جعفر ( ع ) راجع بقول خداى عز و جل ( 55 سوره 39 ) « دريغا بر من از آنچه در جنب خدا قصور ورزيدم » فرمود : جنب خدا امير المؤمنين است و همچنين اوصياء بعد از او تا آخرين آنها در مقام بلندى باشند .
10 - امام باقر ( ع ) فرمود : بوسيله ما خدا پرستش شد و بوسيله ما خدا شناخته شد و بوسيله ما خداى تبارك و تعالى را يگانه شناختند و محمد پرده دار خداى تبارك و تعالى است ( تا واسطه ميان او و مخلوقش باشد ) .

199