3 - ( 1 ) امام صادق ( ع ) فرمود : مائيم آن مثانى كه خدا به پيغمبر ما محمد ( ص ) عطا فرموده است ( يعنى همدوش قرآنيم كه پيغمبر فرمود : دو چيز سنگين ميان شما گذاشته‌ام ) و مائيم وجه خدا كه در زمين ميان شما رفت و آمد كنيم مائيم ديده خدا ميان خلقش ( ناظر و شاهد كردار مخلوقيم ) و دست باز رحمت او بر بندگانش شناخت هر كه ما را شناخت ( و خوشا بحالش ) و پيشوائى پرهيزگاران را نشناخت هر كه ما را نشناخت ( و چه زيان بزرگى كرد كه مرگش در پيش است و آنگاه زيان خود دريابد ) .
4 - و آن حضرت راجع به قول خداى عز و جل « خدا را نامهاى نيكوست او را بآنها بخوانيد » فرمود :
سوگند بخدا مائيم آن نامهاى نيكو كه خدا عملى را از بندگان نپذيرد مگر آنكه با معرفت ما باشد .
( بدستور و راهنمائى ما باشد ) .
5 - امام صادق فرمود : خدا ما را آفريد و آفرينش ما را نيكو ساخت ( زيرا طينت ما را از عليين قرار داد و استعداد كمالات را در ما فوق العاده ساخت ) و ما را صورتگرى كرد و نيكو صورتگرى كرد ( اخلاق حميده و صفات فاضله را در سرشت ما گذاشت ) و ما را در ميان بندگان ديده خويش قرار داد ( تا كردار آنها را بنگريم و نزد او گواهى دهيم ) و در ميان خلقش زبان گويا قرار داد ( تا معارف و حلال و حرام او را براى آنها بيان كنيم ) و دست مهر و رحمت گشوده بر سر بندگانش ساخت و وجه خود قرار داد كه از آن سوى باو گرايند ( به حديث دوم رجوع شود ) و ما را درى كه او را نشان دهد قرار داد ( پس هر كه از اين در وارد شود بمعرفت و اطاعت او رسد ) و گنجينه دار ميان آسمان و زمينش نمود ( تا معارف و بلكه تمام خيرات او از بركت ما بمردم رسد ) و از بركت وجود ما درختان بارور گردند و ميوه ها برسند و نهرها جارى شوند و از بركت ما باران از آسمان ببارد و گياه از زمين برويد ( زيرا شناختن و

196