از توصيف واصفان و ستايش ستايندگان و توهم متوهمان والا و گرامىست بر خداى عزيز مهربانى كه ترا هنگام ايستادن و گشتنت ميان سجده كنان ميبيند توكل نما .
2 - امام كاظم عليه السلام فرمود : اينكه گويم خدا قائم است باين معنى نيست كه او را از مكانش جدا سازم ( چنان كه هر نشسته هنگام ايستادن از مجلسش جدا شود ) [ او را از منزلت و مقام مجردش دور سازم و باجسامش مانند كنم ] و نيز او را بمكان معينى كه در آن باشد محدود نسازم و بحركت اعضاء و جوارح محدود نسازم و بتلفظ از شكاف دهن محدود نسازم ولى چنان گويم كه خداى تبارك و تعالى فرمايد ( كار او وقتى چيزى را اراده كند فقط اينست كه باو گويد ) : باش و وجود يابد بدون تردد خاطر ، ( تفكر ) او صمد است و يگانه بشريكى احتياج ندارد كه امور سلطنت او را يادش آورد و درهاى علمش را برويش گشايد ( بلكه خودش بتنهائى ايجاد كند و سپس نگهدارى نمايد و چيزى را از ياد نبرد و علم كامل و محيطش دستخوش تغير و نقصان نگردد ) .
3 - عيسى بن يونس گويد : ابن ابى العوجاء در بعضى از مباحثاتش با امام صادق ( ع ) بآن حضرت عرضكرد : شما نام خدا بردى و بنا پيدائى حواله دادى ، حضرت فرمود : واى بر تو ! چگونه ناپيداست كسى كه نزد مخلوقش حاضر است ، از رگ گردن ( كه باعث حياتست ) بايشان نزديكتر است ، ( پس او زندگى بخش و مدبر انسانست ) سخنشان را ميشنود و خودشان را ميبيند و رازشان را ميداند ، ابن ابى العوجاء گفت : مگر او در همه جا هست وقتى در آسمانست چگونه در زمين باشد و هنگامى كه در زمين است چگونه در آسمان باشد ، حضرت فرمود : تو ( با اين بيانت ) مخلوقى را توصيف كردى كه چون از مكانى برود ،

170