و جهل و سفه و نيز حكمت و خطا و عزت ] و ذلت وصف كنيم ولى جايز است بگوئيم : اطاعتكننده أشرا دوست دارد و نافرمانش را مبغوض شمارد اطاعتكننده را يارى كند و با نافرمان دشمنى كند و خدا خشنود شود و خشم كند ، در دعا گفته مىشود : خدايا از من راضى باش و بر من خشم مكن مرا يارى كن و با من دشمنى مكن و جايز نيست گفته شود : ميتواند بداند ، و نميتواند نداند مىتواند سلطان باشد و نميتواند سلطان نباشد ، ميتواند عزيز و حكيم باشد و نميتواند عزيز و حكيم نباشد ، مىتواند جواد باشد و نميتواند كه جواد نباشد ، ميتواند آمرزنده باشد و نمىتواند آمرزنده نباشد ، و نيز جايز نيست گفته شود : اراده كرد پروردگار ، قديم ، عزيز ، حكيم ، مالك عالم و قادر باشد زيرا اينها صفات ذاتند و اراده صفت فعل ، مگر نبينى كه گفته مىشود : خدا اين را خواست و اين را نخواست در صورتى كه در برابر هر صفت ذات ضد آن صفت از خدا نفى مىشود : گفته مىشود : حى ، عالم ، سميع ، بصير ، عزيز ، حكيم ، غنى ، ملك ، حليم : عدل ، كريم . و جهل ضد علمست ، عجز ضد قدرت ، صوت ضد حيات ، ذلت ضد عزت ، خطا ضد حكمت ، عجله و جهل ضد حلم ، ظلم و جور ضد عدل .
باب حدوث اسماء 1 - امام صادق ( ع ) فرمود : خداى تبارك و تعالى اسمى آفريد كه صداى حرفى ندارد ، بلفظ ادا نشود تن و كالبد ندارد ، بتشبيه موصوف نشود ، برنگى آميخته نيست ، أبعاد و اضلاع ندارد ، حدود و اطراف از

151