باب اراده از صفات فعل است و ساير صفات فعل 1 - عاصم گويد : بامام صادق ( ع ) عرضكردم : خدا هميشه مريد ( با اراده ) است ؟ فرمود : مريد نميباشد مگر با بودن مراد ( اراده شده ) با او ، خدا هميشه عالم و قادر است و سپس اراده كرده است ( هنگامى كه خواست چيزى خلق كند ) .
2 - بكير بن اعين گويد : بامام صادق ( ع ) عرضكردم علم و مشيت خدا با هم فرق دارند يا يك چيزند فرمود : علم غير مشيت است ( دانستن غير خواستن است ) مگر نمىبينى كه خودت ميگوئى اين كار خواهم كرد و اگر خدا بخواهد و نميگوئى اين كار خواهم كرد اگر خدا بداند ، پس اينكه گوئى اگر خدا بخواهد دليل است بر اينكه خدا نخواسته و چون خواست ، آنچه را خواست چنان كه خواست واقع شود ، پس علم خدا پيش از مشيت اوست .
3 - صفوان گويد : بحضرت ابو الحسن عليه السلام عرضكردم ، اراده خدا و اراده مخلوق را برايم بيان كنيد ، فرمود : اراده مخلوق ضمير و آهنگ درونى او است و آنچه پس از آن از او سر ميزند ، و اما اراده خداى تعالى همان پديد آوردن اوست نه چيز ديگر ، زيرا او نينديشد و آهنگ نكند و تفكر ننمايد ، اين صفات در او نيست و صفات مخلوقست ، پس اراده خدا همان فعل او است نه چيز ديگر ، بهر چو خواهد

148