نهى از توصيف خدا بغير آنچه خود توصيف نموده 1 - ابن عتيك گويد : بامام صادق ( ع ) نامه نوشتم و توسط عبد الملك بن اعين فرستادم كه : مردمى در عراق خدا را بشكل و ترسيم وصف ميكنند ، اگر صلاح دانيد - خدا مرا قربانت كند - روش درست خداشناسى را برايم مرقوم داريد . حضرت بمن چنين نوشت : خدايت رحمت كناد از خداشناسى و عقيده مردم معاصرت سؤال كردى ، برتر است آن خدائى كه چيزى مانند او نيست و او شنوا و بيناست ، برتر است از آنچه توصيف كنند : توصيفكنندگانى كه او را بمخلوقش تشبيه كنند و بر او تهمت زنند ، بدان كه - خدايت رحمت كناد - روش درست خداشناسى آنست كه قرآن در باره صفات خداى - جل و عز - بآن نازل شده - بطلان و تشبيه را از خدا بر كنار ساز ، نه سلب درست است و نه تشبيه ( يعنى نه نفى و انكار خدا و نه تشبيه او بمخلوق ) اوست خداى ثابت موجود ، برتر است خدا از آنچه واصفان گويند ، از قرآن تجاوز نكنيد كه پس از توضيح حق گمراه شويد .
2 - ابو حمزة گويد : امام چهارم ( ع ) بمن فرمود : اى ابا حمزة : همانا خدا بهيچ محدوديتى توصيف نشود ، پروردگار ما بزرگتر از وصف است ، چگونه بمحدوديت وصف شود آنكه حدى ندارد بينائيها او را درك نكنند و او بينائيها را درك كند و او لطيف و آگاهست .

135