بىنيازى را كه باين نامها ناميده شده پرستش كن نه خود نامها را زيرا نامها صفاتى هستند كه خدا خود را بآنها ستوده .
باب بودن و مكان 1 - نافع بن ازرق بامام باقر ( ع ) عرضكرد : بمن بفرمائيد : خدا از چه زمانى بوده ؟ فرمود : مگر چه زمانى نبوده تا بتو گويم از چه زمانى بوده ، منزه باد آنكه هميشه بوده و هميشه باشد ، يكتا و بىنياز است ، همسر و فرزند نگيرد .
2 - مردى از پشت نهر بلخ آمد و خدمت حضرت رضا ( ع ) رسيد و عرضكرد : من از شما مسأله اى ميپرسم ، اگر چنانچه ميدانم جواب گوئى بامامتت معتقد شوم . امام فرمود : هر چه خواهى بپرس ، عرض كرد : بمن بگو پروردگارت از كى بوده [ و كجا بوده ] و چگونه بوده و تكيه اش بر چيست ؟ امام فرمود خداى تبارك و تعالى مكان را مكان كرد بىآنكه خود مكانى داشته باشد و چگونگى را چگونگى ساخت بىآنكه خود چگونگى داشته باشد و بر قدرت خود تكيه دارد ، آن مرد برخاست و سر آن حضرت را بوسيد و گفت گواهى دهم كه شايان پرستش جز خدا نيست و محمد فرستاده اوست و على وصى پيغمبر و سرپرست دعوت او پس از وى ميباشد و شمائيد پيشوايان راستگو و توئى جانشين بعد از آنها ( راجع بتوضيح حديث به صفحه - 101 - مراجعه شود ، حديث - 3 - باب اول ) .

118