و در حديث ديگر است : ايشان مؤمنين حقيقى ميباشند .
2 - هشام بن حكم گويد از حضرت صادق راجع باسماء خدا و اشتقاق آنها پرسيدم كه الله از چه مشتق است ؟ فرمود : از « الاه » و اله مألوهى ( آنكه پرستشش كنند ) لازم دارد و نام غير صاحب نام است ، كسى كه نام را بدون صاحب نام پرستد كافر است و چيزى نپرستيده ، و هر كه نام و صاحب نام را پرستد كافر است و دو چيز پرستيده و هر كه صاحب نام را پرستد نه نام را اين يگانه پرستى است ، اى هشام فهميدى عرضكردم : بيشتر بفرمائيد . فرمود : خدا را نود و نه نام است ؟ اگر هر نامى همان صاحب نام باشد بايد هر كدام از نامها معبودى باشند ، ولى خدا خود معنائى است كه اين نامها بر او دلالت كنند و همه غير خود او باشند ، اى هشام كلمه خبز ( نان ) نامى است براى خوردنى و كلمه ماء ( آب ) نامى است براى آشاميدنى و كلمه ثوب ( لباس ) نامى است براى پوشيدنى و كلمه نار ( آتش ) نامى است براى سوزنده ، اى هشام طورى فهميدى كه بتوانى دفاع كنى و در مبارزه با دشمنان ما و كسانى كه همراه خدا چيز ديگرى پرستند پيروز شوى ، عرض كردم آرى ، فرمود : اى هشام خدايت بدان سود دهد و استوارت دارد . هشام گويد :
از زمانى كه از آن مجلس برخاستم تا امروز كسى در مباحثه توحيد بر من غلبه نكرده است .
3 - ابن ابى نجران گويد : بامام باقر ( ع ) نوشتم ، يا گويد : زبانى عرضكردم : خدا مرا قربانت كند ، ما ميتوانيم بخشندهء مهربان يگانهء يكتاى بىنياز را پرستش كنيم ؟ فرمود : هر كه تنها نام را بدون آنكه بدان ناميده شده پرستد مشرك و كافر و منكر است و چيزى نپرستيده ، بلكه خداى يگانه يكتاى

117