به دو فرو شدند [1] و امير تاج الدين را بر خويشتن ببرد تا ببلخ و ترمد ، و آنجا ببود شش ماه تا ماه رمضان همين سال در اوّل ماه جمادى الآخر [ ه ] بسال چهار صد و نود و نه در آسمان علامتى پديد آمد هر شبى نماز شام پديد آمدى تا نيم شب يا زيادت چون ستونى يا مهتر [2] ، از روى زمين تا بكبد آسمان ، آن سركه بر زمين بودى پيوسته بايستاده بودى ، رنگ آن سفيد بودى ، يك ماه پيوسته همچنين بودى تا گم شد .
و عاصى شدن امير اجل تاج الدّين ابو الفضل بر پدر خود غرّهء ماه رجب همين سال ، و خصومتها ميرفت ميان ايشان تا آخر الامر تاج الدّين بشد [ و ] مرد اوق و سيستان بيشتر بر وى گشتند ، و همه سالاران سيستان بر وى گشتند ، و از اوق [ و ] پيش زره و نواحيهاء ديگر ، و بشدند در غرهء ماه رمضان ، در شارستان بگرفتند و جنگ آغاز كردند پيوسته ، تا روز دوشنبه بيست و دوّم ماه رمضان همين سال ، بعاقبت امير اجل تاج الدّين ابو الفضل در شد در شارستان [ و ] باميرى بنشست بدين تاريخ ، و امير شاهنشاه برادر وى بگريخت و عاصى شد ، بر وى و حصار طاق بگرفت و كوتوال آن را بكشت و تاختنها ميكردند بر يك ديگر ، و امير بهاء الدوله درين وقتها در شارستان بود ، آخر الامر بگريخت بشد بحصار طاق بر امير شهنشاه يكى شد ، و امير قلمش [3] را و لشگر ويرا بكشيد بسيستان و او در ناحيت اسفزار بود ، آمدن امير قلمش بسيستان غرّهء ماه ذى القعده بسال پانصد ، اندر سيستان [ و ] در نواحى آن پيوسته بودند ، تا نيمهء ماه محرّم بسال پانصد و يكى ، امير بهاء الدوله بشد

[1] يعنى : باعتماد او از حصار پائين آمدند .
[2] يعنى : يا بزرگتر از آن ، ( كامل ج 10 ص 145 ) در حوادث 499 گويد : و فيها فى ربيع الاخر ظهر كوكب فى السماء له ذوابة كقوس قزح آخذة من المغرب الى وسط السماء . . . الخ .
[3] كذا . . . قاف و بعد آن لام در هر سه نوبت - ليكن در ميان اسامى تركمانان « قتلمش » هست و قلمش نيست و اولين كسى به اين نام در آن زمان قتلمش پسر اسرائيل و برادر بيغوى كلان و ميكائيل و عم طغرل و چغرى بوده كه بعد از فتح ممالك خراسان مملكت جرجان و استرآباد در حصهء وى افتاد و ديگرى قتلمش پسر قتلمش مذكور است ، و محتمل است كه اين شخص همان باشد و قتلمش سومين مجد الدين قتلمش پسر سلجوق شاه بن قتلمش دوم است ( شجرهء سلاجقه - راحة الصدور ص 84 - 85 ) .

390