اشهد انك رسول الله . سپس مسلمان شد ، وگفت يا رسول الله خارج شو ( يعنى ديگر علنا اسلام را تبليغ كن و از دشمنان نترس ) - الدر المنثور ج 4 ص 293 ابن سعد وابويعلى و حاكم و بيهقى در دلائل از انس روايت مىكنند : عمر شمشير بدست خارج شد كه مردى از بنى زهره او را ديد و پرسيد ، كجا مىروى ؟ گفت مىروم محمد ( ص ) را بكشم ، گفت چگونه از دست بنى هاشم و بنى زهر در امان خواهى بود . . . تا آخر روايت قبلى .
- الدر المنثور ج 6 ص 170 بزاز و ابن عساكر و ابن مردويه و ابو نعيم در حليه و بيهقى در الدلائل روايت مىكند : عمر مىگفت : دشمنى من با رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) بيش از ديگران بود . روزى هنگام ظهر در گرما در يكى از راه هاى مكه شخصى مرا ديد و گفت : تعجب مىكنم پسر خطاب ، تو خود را چنين و چنان مىدانى در حاليكه اسلام در خانه تو وارد شده است . گفتم چطور ، گفت : خواهرت مسلمان شده ، با حال عصبانيت برگشته و در خانه را زدم ، پرسيدند كيستى ؟ گفتم : عمر ، صداى مرا كه شنيدند فرار كرده و پنهان شدند . گويا داشتند كتابى را مىخواندند كه من آمدم ، وقتى فرار كردند . يادشان رفت آنرا ببرند . داخل خانه روى تخت نشسته و كتاب را نگاه كردم ، پرسيدم : اين چيست بده ببينم ، خواهرم گفت : تو صلاحيت ندارى ، به آن دست بزنى ، چون تو غسل جنابت نمىكنى و پاك نيستى ، و اين كتاب را فقط كسانى كه طهارت دارند مىتوانند لمس كنند . آنقدر اصرار كردم تا دادند . كتاب را باز كردم ، نوشته بود ( بسم الله الرحمن الرحيم ) لرزيدم بطورى كه كتاب از دستم افتاد ، در خود فرو رفتم ، دوباره آنرا برداشته و باز كردم . نوشته شده بود ( بسم الله الرحمن الرحيم سبح لله ما فى السموات و الارض و هو العزيز الحكيم ) هر وقت به اسمى از اسماء خدا برخورد مىكردم ، مىلرزيدم و به فكر فرو مىرفتم ، تا به اين آيه رسيدم ( آمنوا بالله و رسوله و انفقوا مما جعلكم مستخلفين فيه ) اينجا بود كه گفتم أشهد أن لا اله الا الله و ان محمدا رسول الله . مردم بقدرى خوشحال شدند كه تكبير مىگفتند .
- كنز العمال ج 12 ص 547

426