< شعر > ( ( 148 ) ) جان چه باشد با خبر از خير وشر شاد از احسان وگريان از ضرر ( ( 149 ) ) چون سر وماهيّت جان مخبر است هر كه او آگاه تر با جانتر است اقتضاى جان چو اى دل آگهى است هر كه آگه تر بود جانش قويست ( ( 150 ) ) روح را تأثير آگاهى بود هر كه را اين بيش اللَّهى بود ( ( 151 ) ) چون خبرها هست بيرون زين نهاد باشد اين جانها در آن ميدان جماد ( ( 152 ) ) جان اول مظهر درگاه شد جان جان خود مظهر الله شد ( ( 153 ) ) آن ملايك جمله عقل وجان بُدند جان تو آمد كه جسم آن شدند ( ( 154 ) ) از سعادت چون بر آن جان برزدند همچو تن از روح را خادم شدند ( ( 155 ) ) آن بليس از جان از آن در پرده بود يك نشد با جان كه عضو مرده بود ( ( 156 ) ) چون نبودش آن فداى آن نشد دست بشكسته مطيع جان نشد ( ( 157 ) ) جان نشد ناقص گر آن عضوش شكست كان به دست اوست تاند كرد هست ( ( 158 ) ) سرّ ديگر هست كو گوش دگر طوطيى كو مستعد آن شكر ؟
( ( 159 ) ) طوطيان خاص را قندى است ژرف طوطيان عام از اين خود بسته طرف ( ( 160 ) ) كى چشد درويش صورت زان نكات معنى است آن نى فعولن فاعلات ( ( 161 ) ) از خر عيسى دريغش نيست قند ليك خر آمد به خلقت كَه پسند ( ( 162 ) ) قند خر را گر طرب انگيختى پيش خر قنطار شكَّر ريختى ( ( 163 ) ) معنى نختم على افواههم اين شناس اين است رهرو را مهم ( ( 164 ) ) تا ز راه خاتم پيغمبران بو كه برخيزد ز لب ختم گران ( ( 165 ) ) ختمهايى كانبيا بگذاشتند آن به دين احمدى برداشتند ( ( 166 ) ) قفلهاى ناگشاده مانده بود از دم انا فتحنا برگشود ( ( 167 ) ) او شفيع است اين جهان وآن جهان اين جهان در دين وآن جا در جنان ( ( 168 ) ) اين جهان گويد كه تو رهشان نما وان جهان گويد كه تو مهشان نما ( ( 169 ) ) پيشه اش اندر ظهور ودر كمون اهد قومى انهم لا يعلمون ( ( 170 ) ) باز گشته از دم او هر دو باب در دو عالم دعوت او مستجاب < / شعر >

94