سركه‌اى كه مردم دورانش به آن مىريختند افزونى داشت .
مىدانيد واحد كالالف ( يك به مانند هزار ) كيست ؟ همان ولى الله است كه به تنهايى مساوى صد قرن است .
اين قاعدهء كلى است كه :
< شعر > خم كه از دريا در او راهى بود پيش او جيحونها زانو زند خاصه آن دريا كه درياها همه چون شنيدند آن مثال ودمدمه شد دهانشان تلخ زين شرم وخجل كه قرين شد نام اعظم با اقل < / شعر > زيرا عظمت حقايق ماوراى طبيعت چنان است كه اگر با نمودهاى اين جهان مقابل شود . از احساس حقارت شرمگين مىگردد واز ميدان مقايسه وتقارن بر مىجهد . اين عبارت را كه گفتم بسى تنگ ونارسا است ، زيرا خس ناچيز را نسبتى با حقيقت اخص نيست . برگرديم به قانون - < شعر > مه فشاند نور وسگ عوعو كند هر كسى بر طينت خود مىتند < / شعر > كلاغ در بالاى رز مشغول نعره هاى كلاغى خويش است ، اين نعره هاى ناخوشايند چه ضررى به حال نغمه وآواز خوش بلبلان خواهد داشت .
هر يك از آن دو صداى زشت وزيبا در قلمرو يفعل الله ما يشاء براى خود خريدار جداگانه‌اى دارد .
خارستانها مانند نقلى غذاى آتش مىگردند ، چنانكه بوى گل قوت گوارايى براى دماغهاى سالم وسر خوش است .
كثافتهايى كه جان ما را شكنجه مىدهد ، شكر وحلوايى براى سگ وخوك است .
اگر از يك طرف موجودات پليد دست بكار پليدى شوند ، ابرهايى هم در فضا در جريانند كه آنها را پاك مىكنند .
اگر جهانى پر از خار وخس شود گمان مبر كه جهان خار وخس شد ومعدوم گشت ، زيرا آتشى مىتواند در يك دم همهء آنها را محو ونابود بسازد . اگر چه

84