< شعر > ( ( 94 ) ) كه چرا جز من نجوم بىهدى قبله كردى از لئيمى وعمى ( ( 95 ) ) ناخوشت آيد مقام آن امين در نبى كه لا احب الافلين ( ( 96 ) ) از قزح در پيش مه بستى كمر زان همىرنجى ز انشق القمر ( ( 97 ) ) منكرى اين را كه شمس كورت شمس پيش توست عالى مرتبت ( ( 98 ) ) از ستاره ديده تحريف هوا ناخوشت آيد اذا النجم هوى ( ( 99 ) ) خود مؤثرتر نباشد مه زنان اى بسا نانى كه ريزد عرق جان ( ( 101 ) ) مهر او در جان توست وپند دوست مىزند بر گوش تو بيرون پوست ( ( 102 ) ) پند ما در تو نگيرد اى فلان پند تو در ما نگيرد هم بدان ( ( 103 ) ) جز مگر مفتاح خاص آيد ز دوست كه مقاليد السماوات آن اوست ( ( 104 ) ) اين سخن همچون ستاره است وقمر ليك بىفرمان حق ندهد اثر ( ( 105 ) ) اين ستاره بىجهت تأثير او مىزند بر گوشهاى وحى جو ( ( 106 ) ) كه بياييد از جهت تا بىجهات تا ندرّاند شما را گرگ مات ( ( 107 ) ) آنچنان كه لمعهء دُر پاش اوست كه مقاليد السماوات آنِ اوست ( ( 108 ) ) هفت چرخ ازرقى در رقّ اوست پيك ماه اندر تب ودر دقّ اوست ( ( 109 ) ) زهره چنگ مسئلت در وى زده مشترى با نقد جان پيشش شده ( ( 110 ) ) در هواى پاى بوس او زحل ليك خود را مىنبيند آن محل ( ( 111 ) ) دست وپا مريخ چندين خست از او وان عطارد صد قلم بشكست از او ( ( 112 ) ) با منجم اين همه انجم به جنگ كاى رها كرده تو جان بگزيده رنگ ( ( 113 ) ) جان وى است وما همه نقش ورقوم كوكب هر فكر او جان نجوم ( ( 114 ) ) فكر كو ؟ آن جا همه نور است پاك بهر توست اين لفظ وفكر اى فكرناك ( ( 115 ) ) هر ستاره خانه دارد بر عُلا هيچ خانه در نگنجد نجم ما ( ( 116 ) ) جان بىسو در مكان كى در رود نور نامحدود را حد كى بود ( ( 117 ) ) ليك تمثيلى وتصويرى كنند تا كه دريابد ضعيفى عشقمند ( ( 118 ) ) مثل نبود ليك آن باشد مثيل تا كند عقل مجمّد را گسيل < / شعر >

64