< شعر > ( ( 1598 ) ) اين نخواندى كالكلام اى مستهام فى شجون جرّه جرّ الكلام ( ( 1599 ) ) هين مشو شارع در آن حرف رشد چون سخن بىشك سخن را مىكشد ( ( 1600 ) ) نيست در ضبطت چو بگشادى دهان از پى صافى شود تيره روان ( ( 1601 ) ) آنكه معصوم ره وحى خداست چون همه صاف است بگشايد رواست ( ( 1602 ) ) زان كه ما ينطق رسول بالهوى كى هوا زايد ز معصوم خدا ( ( 1603 ) ) خويشتن را ساز منطيقى ز حال تا نگردى همچو من سخرهء مقال < / شعر > آيه « فَلْيَضْحَكُوا قَلِيلًا وليَبْكُوا كَثِيراً جَزاءً بِما كانُوا يَكْسِبُونَ 9 : 82 » ( 1 ) ( اندكى بخندند وزياد خواهند گريست ، اين پاداش اندوخته هاى آنان است ) .
« واَلَّذِينَ اِسْتَجابُوا لِرَبِّهِمْ وأَقامُوا اَلصَّلاةَ وأَمْرُهُمْ شُورى بَيْنَهُمْ ومِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ 42 : 38 . » ( 2 ) ( مردم با ايمان كسانى هستند كه خدايشان را اجابت كردند ونماز را بر پا داشتند وامور آنان در ميانشان با مشورت انجام مىشود واز آن چه كه به آنان روزى كرده‌ايم انفاق مىكنند ) .
« وما يَنْطِقُ عَنِ اَلْهَوى إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحى 53 : 3 - 4 . » ( 3 ) ( پيامبر از روى هوى سخن نمىگويد . گفتهء او چيزى جز وحى كه به او مىرسد نيست . )

( 1 ) سوره التوبه ، آيهء 82 . . ( 2 ) سوره الشورى ، آيهء 38 . . ( 3 ) سوره النجم ، آيهء 3 و 4 . .

553