< شعر > گفت شه هى هى چه كردى چيست اين گفت شه شه ، شه شه ، اى شاه گزين كى توان حق گفت جز زير لحاف با چو تو خشم آور آتش سجاف < / شعر > 186 - حقى كه تثبيت شد براى آشكار شدنش مىجوشد ، اگر چه از زير لحاف ورو پوش بوده باشد .
< شعر > ميزبان تازه رو شو اى خليل در مبند ومنتظر شو در سبيل هر چه آيد از جهان غيبوش در دلت ضيف است او را دار خوش هين مگو كه ماند اندر گردنم كه هم اكنون باز پرّد در عدم < / شعر > 187 - به انديشه هايى كه به مغز سرازير مىشوند ، با آغوش باز به استقبال برويد ومانند يك مهمان عزيز با آنها رو برو شويد ، نه مانند ره گذرانى كه راه خود را گم كرده واجبارا به خانهء درون شما آمده وبه شما تحميل شده‌اند .
< شعر > فكر در سينه درآيد نو به نو خند خندان پيش او تو باز رو كه اعذنى خالقى من شره لا تحرمنى انل من بره رب اوزعنى ان اشكر ما ارى لا تعقب حسرة لى ان مضى < / شعر > 188 - نگذاريد هر انديشه‌اى بدون آمادگى مغزى وارد درون شما شود وبا پليديهاى درون مخلوط گردد وبه جاى خير وشر به بار بياورد ، در اين پديدهء حساس از خدا كمك بجوييد .
< شعر > گفت اياز اى مهتران نامور امر شد بهتر به قيمت يا گهر ؟
. . .
گوهر امر شه بود اى ناكسان جمله بشكستيد گوهر را عيان < / شعر > 189 - تمام عمر در خواب بودم ، آن گاه بيدار شدم كه فهميدم زندگى همان احساس وظيفه است وانجام آن .
< شعر > وقت غارت خواب نايد خلق را تا بنربايد كسى زو دلق را لا تؤاخذ ان نسينا شد گواه كه بود نسيان به وجهى هم گناه زان كه استكمال تعظيم او نكرد ور نه نسيان در نياوردى نبرد < / شعر >

55