< شعر > گر چه نسيان لا بد وناچار بود در سبب ورزيدن او مختار بود < / شعر > 190 - هر اندازه كه يك موضوع براى آدمى جدىتر وحياتىتر تلقى شود ، اندازه فراموشى وغفلت واشتباه در بارهء آن موضوع تقليل مىيابد .
< شعر > تو انا ربى همىگويى مدام غافل از ماهيت اين هر دو نام < / شعر > 191 - كسى كه من خدايم مىگويد ، نه من را مىشناسد نه خدا را .
< شعر > از كمين سگسان سوى داود جست عامهء مظلوم كش ظالم پرست < / شعر > 192 - تحرك ناخود آگاه عاميان كه جز سطح امور چيزى را نمىنگرند به نابودى مظلوم وپرستش ظالم مىانجامد .
< شعر > مه فشانَد نور وسگ عوعو كند هر كسى بر طينت خود مىتند چون كه نگذارد سگ آن بانگ سقم من مه‌ام سيران خود را كى هلم چون كه سركه سركگى افزون كند پس شكر را واجب افزونى كند زاغ در رز نعرهء زاغان زند بلبل از آواز خوش كى كم كند < / شعر > دفتر ششم 193 - شما كه با نيت پاك راه سعادت خود ويا اجتماع را در پيش گرفته‌ايد ، نه تنها عوعو اخلالگران نبايد شما را از راه باز بدارد ، بلكه با تشديد عوعو شما هم بايد به نيرو وكوشش خود بيافزاييد .
< شعر > نقل خارستان غذاى آتش است بوى گل قوت دماغ سر خوش است گر پليدان اين پليدىها كنند ابرها بر پاك كردن مىتنند ور جهانى پر شود از خار وخس آتشى محوش كند در يك نفس گر چه ماران زهر افشان مىكنند ور چه تلخانمان پريشان مىكنند نحلها بر كوه وكندو وشجر مىنهند از شهد انبار شكر < / شعر > 194 - كوته بين مباشيد ، در هندسهء كلى الهى با موقعيت اختصاصى كه داريد ، به تقسيم جهان به خوب وبد نپردازيد واز اين تقسيم بازيگرانه ونابجا حيرت

56