< شعر > ( ( 1176 ) ) موجب ايمان نباشد معجزات بوى جنسيّت كند جذب صفات ( ( 1177 ) ) معجزات از بهر قهر دشمن است بوى جنسيّت پى دل بردن است ( ( 1178 ) ) قهر گردد دشمن امّا دوست نى دوست كى گردد به بسته گردنى < / شعر > معجزاتى كه پيامبران مىآورند ، تنها براى سركوبى انكار كنندگان است ، نه براى چشانيدن طعم ايمان .
اين هم يك مسئلهء فوق العاده مهم است كه جلال الدين هشيارانه مطرح مىكند ومىگويد : معجزه هايى كه به وسيلهء پيامبران صورت گرفته است ، عامل مستقيم وعلت صد در صد ايمان وچشيدن طعم روحانى آن نبوده است ، بلكه براى برداشتن لجاجت وخصومت انكار كنندگان از پيش پاى تبليغ رسالت بوده است . اين مطلب كاملًا متين وعميق است ، زيرا اثر معجزات همين قدر بوده است كه مردم آن زمان بدانند كه ادعا كنندهء نبوت ورسالت از اصول خود خواهى ورياست ومال پرستى وجهالت تحريك نشده است ، بلكه مقامى را كه ادعا مىكند مستند به دليل وبرهان روشن ومحكمى است . آنان با شرايط گوناگون ذهنى با معجزات رو برو مىشدند : بعضى از آنان با اين كه مىدانستند كار ما فوق طبيعى صورت مىگيرد ، لجاجت نموده ومىگفتند : اين كار نوعى از سحر وتردستى وجادوگرى است .
بعضى ديگر از حالت انكار به حالت شك وترديد تنزل مىكردند ودر مقابل معجزه مبهوت مىماندند .
گروه ديگر احساس مىكردند كه معجزه‌اى كه صورت گرفته است كار عادى نيست ويقينا از دست مردم معمولى برنمىآيد پس شخص داراى معجزه قدرت فوق العاده‌اى است كه چنين كارى را انجام مىدهد ، ولى آيا مىتوان با آن معجزه ادعاى آورندهء آن را همه جانبه پذيرفت ؟ مسئلهء ديگرى است .

450