< شعر > ( ( 1094 ) ) رحم فرما بر قصور فهمها اى وراى فهمها ووهمها ( ( 1095 ) ) ايها العشاق اقبال جديد از جهان كهنهء نو در رسيد ( ( 1096 ) ) زين جهان كاو چارهء بىچاره جوست صد هزاران نادرهء عالم در اوست ( ( 1097 ) ) ابشروا يا قوم اذ جاء الفرج افرحوا يا قوم قد زال الحرج ( ( 1098 ) ) آفتابى رفت در كازهء هلال در تقاضا كه ارحنا يا بلال ( ( 1099 ) ) زير لب مىگفتى از بيم عدو كورى او بر مناره رو بگو ( ( 1101 ) ) اى در اين حبس ودرين كندو شپش هين كه تا كس نشود رستى خمش ( ( 1102 ) ) چون كنى خامش كنون اى يار من كز بن هر مو برآمد طبل زن ( ( 1103 ) ) آنچنان كر شد عدوى رشك خو گويد اين چندين دهل را بانگ گو ( ( 1104 ) ) مىزند بر روش ريحان كه طريست او ز كورى گويد اين آسيب چيست ( ( 1105 ) ) مىشكنجد حور دستش مىكشد كور حيران كز چه در دم مىكشد ( ( 1106 ) ) اين كشا كش چيست بر دست وتنم خفته‌ام بگذار تا خوابى كنم ( ( 1107 ) ) آن كه در خوابش همىجويى وى است چشم بگشا كان مه نيكو پى است ( ( 1108 ) ) زان بلاها بر عزيزان بيش بود كان تجمّل يار با خوبان فزود ( ( 1109 ) ) لاغ با خوبان كند در هر رهى نيز كوران را بشوراند گهى ( ( 1110 ) ) خويش را يك دم بدين كوران دهد تا غريو از كوى كوران برجهد < / شعر >

428