إسم الكتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى ( عدد الصفحات : 636)

< شعر > گرگ بر وى خود مسلط چون شرر گرگ جويان وز گرگ او بىخبر < / شعر > 98 - در تاريخ بشرى اين جريان را هم بدانيد كه گاهى گرگها سلاح به دست ميشها مىدهند ومىگويند : حواستان را جمع كنيد ومراقب باشيد ، اگر گرگ را ديديد فورا او را بكشيد < شعر > آدمى كوه است چون مفتون شود كوه اندر مار حيران چون شود خويشتن نشناخت مسكين آدمى از فزونى آمد وشد در كمى < / شعر > 99 - انسان آن كوه است كه اگر هشيارى از او گرفته شود خود را به كاهى مىبازد .
< شعر > از نظر گه گفتشان شد مختلف آن يكى دالش لقب داد آن الف در كف هر كس اگر شمعى بدى اختلاف از گفتشان بيرون شدى < / شعر > 100 - موقعيتهاى مخصوص است كه حقيقت واحد را براى انسانها مختلف نشان مىدهد .
< شعر > ما چو كشتىها به هم برمىزنيم تيره چشميم ودر آب روشنيم < / شعر > 101 - افراد انسانى مانند كشتيهايى هستند كه در سطح درياى روح واحد بهم بر مىخورند ودر حال تصادم هستند واز خود درياى روح بىخبرند .
< شعر > پاره پاره كرده ساعدهاى خويش روح واله كه نه پس داند نه پيش < / شعر > 102 - روحى كه بيك موضوع خيره وواله شد از همهء اشياء ديگر غافل مىگردد .
< شعر > اى بسا مرغى پريده دانه جو كه پريده حلق او هم حلق او < / شعر > 103 - آگاه باشيم كه گاهى در تحصيل اشباع تمايلات تا سر حد نابود شدن همان تمايلات تكاپو مىكنيم .
< شعر > كاروانها بىنوا واين ميوه ها پخته مىريزد چه سحر است اى خدا سيب پوسيده همىچيدند خلق در هم افتاده به يغما خشك حلق گر كسى مىگفتشان كاين سو دويد تا از اين اشجار مستسعد شويد < / شعر >

37