< شعر > ( ( 908 ) ) گر به در انبانم اندر دست عشق يك دمى بالا ويك دم پست عشق ( ( 909 ) ) او همىگرداندم بر گرد سر نى به زير آرام دارم نه زبر ( ( 910 ) ) عاشقان در سيل تند افتاده اند بر قضاى عشق ، دل بنهاده اند ( ( 911 ) ) همچو سنگ آسيا اندر مدار روز وشب گردان ونالان بىقرار ( ( 912 ) ) گردشش بر جوى جويان شاهد است تا نگويد كس كه آن جو راكد است ( ( 913 ) ) گر نمىبينى تو جو را در كمين گردش دولاب گردونى ببين ( ( 914 ) ) چون قرارى نيست گردون را از او اى دل اختروار آرامى مجو ( ( 915 ) ) گر زنى در شاخ دستى كى هلد هر كجا پيوند سازى بگسلد ( ( 916 ) ) گر نمىبينى تو تدبير قدر در عناصر گردش وجوشش نگر ( ( 917 ) ) زان كه گردشهاى آن خاشاك وكف باشد از غليان بحر با شرف ( ( 918 ) ) باد سرگردان ببين اندر خروش پيش امرش موج دريا بين به جوش ( ( 919 ) ) آفتاب وماه دو گاو خراس گرد مىگردند ومىدارند پاس ( ( 920 ) ) اختران هم خانه خانه مىدوند مركب هر نحس وسعدى مىشوند ( ( 921 ) ) اختران چرخ گر دورند هى وين حواست كاهلند وسست پى ( ( 922 ) ) اختران چشم وگوش وهوش ما شب كجايند وبه بيدارى كجا ؟
( ( 923 ) ) گاه در سعد ووصال ودل خوشى كاه در نحس وفراق وبىهشى ( ( 924 ) ) ماه گردون چون درين گرديدن است گاه تاريك وزمانى روشن است ( ( 925 ) ) گه بهار وصيف همچون شهد وشير گه سياستهاى برف وزمهرير ( ( 926 ) ) چون كه كليات پيش او چو گوست سخره وسجده كن چوگان اوست ( ( 927 ) ) تو كه يك جزوى دلا زين صد هزار پيش حكمش چون نباشى بىقرار ( ( 928 ) ) چون ستورى باش در حكم امير گه در آخر حبس وگاهى در مسير ( ( 929 ) ) چون كه بر ميخت ببندد بسته باش چون گشايد چابك وبرجسته باش ( ( 930 ) ) آفتاب ار بر فلك كژ مىجهد در سيه رويى كسوفش مىدهد < / شعر >

346