إسم الكتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى ( عدد الصفحات : 636)

< شعر > ( ( 931 ) ) كز ذنب پرهيز كن هين هوشدار تا نگردى تو سيه رو ديگوار ( ( 932 ) ) ابر را هم تازيانهء آتشين مىزند هان كه چنين رويى چنين ( ( 933 ) ) بر فلان وادى به بار اين سو مبار گوشمالش مىدهد كه گوش دار ( ( 934 ) ) عقل تو از آفتابى بيش نيست اندر آن فكرى كه نهى آمد مايست ( ( 935 ) ) كژ منه‌اى عقل تو هم گام خويش تا نيايد آن كسوف رو به پيش ( ( 936 ) ) چون گنه كمتر بود نيم آفتاب منكسف بينى ونيمى نور تاب ( ( 937 ) ) كه به قدر جرم مىگيرم تو را اين بود تقدير در داد وجزا ( ( 938 ) ) خواه نيك وخواه بد فاش وستير بر همه اشيا سميعيم وبصير ( ( 939 ) ) زين گذر كن اى پدر نوروز شد خلق از اخلاق خوش بد فوز شد ( ( 940 ) ) باز آمد شاه ما در كوى ما باز آمد آب جان در جوى ما ( ( 941 ) ) مىخرامد بخت ودامن مىزند نوبت توبه شكستن مىزند ( ( 942 ) ) توبه را بار دگر سيلاب برد فرصت آمد پاسبان را خواب برد ( ( 943 ) ) هر خمارى مست گشت وباده خورد رخت را امشب گرو خواهيم كرد ( ( 944 ) ) زان شراب لعل ولعل جانفزا لعل اندر لعل اندر لعل ما ( ( 945 ) ) باز خرّم گشت مجلس دل فروز خيز ودفع چشم بد اسپند سوز ( ( 946 ) ) نعرهء مستانه خوش مىآيدم تا ابد جانا چنين مىبايدم ( ( 947 ) ) نك هلالى با بلالى يار شد زخم خار او گل وگلزار شد ( ( 948 ) ) گر ز زخم خار تن غربال شد جان وجسمم گلشن اقبال شد ( ( 949 ) ) تن به پيش زخم خار آن جهود جان من مست وخراب آن ودود ( ( 950 ) ) بوى جانى سوى جانم مىرسد بوى يار مهربانم مىرسد ( ( 951 ) ) از سوى معراج آمد مصطفى بر بلالش حبذا يا حبذا < / شعر > « لَيْسَ كَمِثْلِه شَيْءٌ وهُوَ اَلسَّمِيعُ اَلْبَصِيرُ 42 : 11 » ( 1 ) ( كسى نظير ومانند او نيست واو شنوا وبينا است )

( 1 ) سوره الشورى ، آيهء 11 . .

347