إسم الكتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى ( عدد الصفحات : 636)

< شعر > ( ( 867 ) ) هر كه را خواهى تو در كعبه بجو تا برويد در زمان پيش تو او ( ( 868 ) ) صورتى كاو فاخر وعالى بود او ز بيت الله كى خالى بود ( ( 869 ) ) او بود حاضر منزّه از رتاج باقى مردم براى احتياج ( ( 870 ) ) هيچ مىگويند كاين لبيكها بىندايى مىكنيم آخر چرا كو ندا تا خود تو لبيكى دهى از ندا لبيك تو چون شد تهى ( ( 871 ) ) بلكه توفيقى كه لبيك آورد هست هر لحظه صدايى از احد ( ( 872 ) ) من به بو دانم كه اى قصر وسرا بزم جان افتاد وخاكش كيميا ( ( 873 ) ) مسّ خود را بر طريق زير وبم تا ابد بر كيميااش مىزنم ( ( 874 ) ) تا بجوشد زين چنين ضرب سحور در دُر افشانى ز بخشايش بحور ( ( 875 ) ) خلق در صفّ قتال وكارزار جان همىبازند بهر كردگار ( ( 876 ) ) آن يكى اندر بلا ايوبوار وان دگر در صابرى يعقوبوار اين ز دنيا چون ابو ذر بر حذر وان دگر در استقامت چون عمر ( ( 877 ) ) صد هزاران خلق تشنه ومستمند بهر حق از طمع جهدى مىكنند ( ( 878 ) ) من هم از بهر خداوند غفور مىزنم بر در به اميدش سحور ( ( 879 ) ) مشترى خواهى كه از وى زر برى به ز من كه باشد اى جان مشترى ؟
( ( 880 ) ) مىخرد از مالت ارزانى به خس مىدهد نور ضمير مقتبس ( ( 881 ) ) مىستاند قطره‌اى چندى ز اشك مىدهد كوثر كه آرد قند رشك نقد آور تا كنى سودى از آن نسيه را بگذار تا نكنى زيان ( ( 884 ) ) باد آهى كابر اشك چشم راند مر خليلى را بدان اوّاه خواند ( ( 885 ) ) هين در اين بازار گرم بىنظير كهنه ها بفروش وملك نو بگير ( ( 886 ) ) ور تو را شكَّى وريبى ره زند تاجران انبيا را كن سند ( ( 887 ) ) بسكه افزود آن شهنشه بختشان مىنتاند كه كشيدن رختشان < / شعر >

337