كشتارگاه سوزان كربلا به چشم طبقات زده شده است ، يك عينك دو جانبه نيز ديده مىشود كه اگر تيره وتارش نكنند ، عالىترين وهمه جانبه ترين ديد را به تماشاگرش نصيب كرده است .
اينان كسانى هستند كه عقل وانديشه مستند به مشاهدهء نمود آن حادثهء خونين را كه چشمگيرترين مبارزهء حق وباطل وانسانيت وضد انسانيت است ، مىاندازند وابديت اصول حياتى انسانى را از آن استنتاج مىكنند ودر شادمانى روحى بىنهايت غوطه ور مىشوند وهنگامى كه احساس پاك وناب وسازندهء خود را هم با آن تعقل وانديشه هماهنگ مىسازند .
ريزش قطرات خون وافتادن سرها ودست وپاها ودوخته شدن چشمان حق بين را با تيرها به دست كسانى كه كوچكترين دليل براى بزرگترين جنايتى كه مىكنند در دست ندارند ، مىبينند ، مىگريند وآه سوزان از سينه برمىاورند .
مگر اين جريان انسان وانسانيت كش را مىتوان بدون تاثر عميق كه گريه وناله نشان كوچك ونارسايى از آن تاثر است ، ديد ويا شنيد - كه در جامعه بشرى حالتى مىتواند بروز كند كه گروهى بايستند وبا فرياد بلند داد بزنند كه ما چه كرده‌ايم براى چه ما را مىكشيد ؟ وچرا در كشتن ما همهء اصول انسانى را زير پا مىگذاريد ؟ وآن جامعه نتواند براى جنايتى كه مرتكب مىشود ، دلايل مورد جنايت را رد كند وبراى كار خود دليلى اگر چه ظاهر فريبنده‌اى داشته باشد ، نتواند بيان كند آيا براى بر حذر داشتن انسانها از امكان بروز چنين حالت بينهايت شرم آور نبايد متاثر گشت ؟ اين تاثر وگريه يك حالت بازتابى منفى نبوده ، بلكه چنانكه در داستان مختصر محمد بن ابراهيم از نواده هاى امام حسن مجتبى عليه السلام مشاهده مىكنيم ، سازنده ونيرو بخش حيات انسانها است .
داستان از اين قرار است :

322