به دودمان شما مىكشاند .
< شعر > اين امانت در دل وجان حامله است اين نصيحتها مثال قابله است < / شعر > 75 - هر انسانى حقيقت را در خود دارد ، تعليم وتربيتها آن را به فعليت مىآورد .
< شعر > كاشكى هستى زبانى داشتى تا ز هستان پرده ها برداشتى هر چه گويى اى دم هستى از آن پردهء ديگر بر او بستى بدان آفت ادراك آن حال است وقال خون به خون شستن محال است ومحال گر چه رخنه نيست در عالم پديد خيره يوسفوار مىبايد دويد < / شعر > 76 - با اين حواس وعقل نظرى كه ساخته شده ودمى از جهان هستى است ، نمىتوانيد خود هستى را بشناسيد ، تلاش كنيد وبجوييد وبدويد تا از درون خود بر هستى مشرف شويد .
< شعر > هست كرها گبر هم يزدان پرست ليك قصد او مراد ديگر است قلعهء سلطان عمارت مىكند ليك دعوى امارت مىكند < / شعر > 77 - نيرومندترين منكر حق وحقيقت اگر دور سر خود نگردد وبتواند از خود جوئى وخود پرستى بالاتر برود ، هر انديشه‌اى كه در اين راه صرف كند ، رو به حق وحقيقت خواهد بود . مناجاتش احتجاج جسورانه در بر دارد ، محرابش علامت استفهام ( ؟ ) است .
باغبانى وارد باغ شده ومىخواهد درخت خشك را ببرد ووسيلهء حرارت قرار بدهد ، < شعر > خشك گويد باغبان را كاى فتى مر مرا چه مىبرى سر بىخطا باغبان گويد خمش اى زشت خو بس نباشد خشكى تو جرم تو ؟
خشك گويد راستم من كژ نيم تو چرا بىجرم مىبرى پيم ؟
باغبان گويد اگر مسعوديى كاشكى كژ بودى وتر بودئى < / شعر >

32