إسم الكتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى ( عدد الصفحات : 636)

< شعر > هر عداوت را سبب بايد سند ور نه جنسيت وفا تلقين كند گفت انسان پاره‌اى زانسان بود پارهء نان كه يقيناً نان بود < / شعر > 44 - قانون هم نوع بودن تعاون در زندگانى است نه تنازع در بقا ، لذا جنگ جزء طبيعت روحانى بشر نمىباشد .
< شعر > گفت آن خر كاو به شب لا حول خورد جز بدين شيوه نتاند راه برد چون كه قوت خر به شب لا حول بود شب مسبح بود وروز اندر سجود < / شعر > 45 - نتيجهء نيروى دروغين كار دروغين است . خرى كه شب به جاى غذا وآب وجاى آسايش لا حول بشنود ، بامدادان براى جان كندن به زمين مىآفتد .
< شعر > هر چه زير چرخ هستند امهات از جماد واز بهيمه وز نبات هر يكى از درد غيرى غافلند جز كسانى كه نبيه وكاملند چون ندارد كس غم تو ممتحن خويش كار خويش بايد ساختن < / شعر > 46 - انسان با اين كه با پيوندهاى گوناگون به مردم پيوسته است ، با اين حال تنها است ومسير زندگى خود را با نيرو وانديشهء خويش بايد تعيين كند وبراه بيافتد .
< شعر > آدمى خوارند اغلب مردمان از سلام عليكشان كم جو امان < / شعر > 47 - با نظر به طبيعت مادى انسانها ، مطلب همان است كه توماس هابس مىگويد كه : « انسان گرگ انسان است » .
< شعر > اى برادر تو همان انديشه اى مابقى خود استخوان وريشه اى گر گل است انديشهء تو گلشنى ور بود خارى تو هيمه گلخنى فكرتت را كژ مبين نيكو نگر هست هم نور وشعاع آن گهر < / شعر > 48 - ملاك موجوديت انسانى همان انديشهء او است . بلكه هستى او از موقعى براى خويش مطرح است كه بيانديشد . » مىانديشم پس هستم » [ دكارت ] < شعر > آن كه جان در روى او خندد چو قند از ترش رويى خلقش چه گزند < / شعر > 49 - استقلال شخصيت را به حدى اعتلا بدهيد كه اگر تمام مردم بر شما ترش رويى

27