نگويند :
< شعر > آن يكى شير است اندر باديه وين يكى شير است اندر باديه آن يكى شير است آدم مىخورد وين يكى شير است آدم مىدرد < / شعر > مشترك معنوى در ايجاد اشتباه وخطا فوق العاده مؤثرتر است ، زيرا آگاهى مختصرى به جريان الفاظ كافى است كه اختلاف متانى متنوع در مشترك لفظى فهميده شود ، در صورتى كه معناى كلى در مشترك معنوى همواره مىتواند مورد استناد استعمال كننده قرار گرفته وصورت حق به جانب به خود بگيرد .
كلمهء انسان مانند كالبد جسمانى او معين ومشخص است ( ا ، ن ، س ، ا ، ن ) مانند سر وچشمان ودو گوش وبينى ودهان ودستها وپاها وساير اجزاء درونى وبرونى او كه در ابن ملجم وعلى بن ابى طالب مشابه يكديگراند .
همان طور كه جلال الدين تشبيه كرده است الفاظ مشترك وكالبدهاى جسمانى انسانها مانند كوزه هاى سر بسته است كه هرگز محتويات واقعى خود را با خود آن لفظ وكالبد جسمانى نشان نخواهند داد . اين كوزه هاى سر بسته چگونه مىتوانند با يكديگر ارتباط واقعى پيدا كنند وچگونه مىتوانند در اتحادهاى عالى شركت كنند وبه امكانات خود برسند ؟ مسائلى است كه آينده يا به قول جلال الدين بزرگان مىفهمند .
< شعر > ( ( 655 ) ) پس ز نقش لفظهاى مثنوى صورتش ضال است وهادى معنوى ( ( 656 ) ) در نبى فرمود كاين قرآن ز دل هادى بعضى وبعضى را مضل < / شعر > كتاب مثنوى گم راه كنندهء صورت بينان وهدايت كنندهء جويندگان معنى است جلال الدين در يكى از ابيات دفتر اول تحت عنوان « شنيدن آن طوطى حركت آن طوطى را ومردن ونوحه كردن خواجه » چنين گفته است :

251