إسم الكتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى ( عدد الصفحات : 636)

< شعر > ( ( 611 ) ) غير آن جعد نگار مقبلم گر دو صد زنجير آرى بگسلم ( ( 612 ) ) عشق وناموس ، اى برادر راست نيست بر در ناموس اى عاشق مايست ( ( 613 ) ) وقت آن آمد كه من عريان شوم نقش بگذارم سراسر جان شوم ( ( 614 ) ) اى عدوّ شرم وانديشه بيا كه دريدم پردهء شرم وحيا ( ( 615 ) ) اى ببسته خواب وجان از جادويى سخت دل يارا كه در عالم تويى ( ( 616 ) ) هين گلوى صبر گير ومىفشار تا خنك گردد دل عشق اى سوار ( ( 617 ) ) تا نسوزم كى خنك گردد دلش اى دل ما خاندان ومنزلش ( ( 618 ) ) خانهء خود را همىسوزى بسوز كيست آن كس كه بگويد لا يجوز ( ( 619 ) ) تا بسوز اين خانه را اى شير مست خانهء عاشق چنين اولىتر است ( ( 620 ) ) بعد از اين من سوز را قبله كنم زان كه شمعم من به سوزش روشنم ( ( 621 ) ) خواب را بگذار امشب اى پدر يك شبى در كوى بىخوابان گذر ( ( 622 ) ) بنگر آنها را كه مجنون گشته اند همچو پروانه به وصلت گشته اند ( ( 623 ) ) بنگر اين كشتى خلقان غرق عشق اژدهايى گشته گويى حلق عشق ( ( 624 ) ) اژدهايى ناپديد ودلربا عقل همچون كوه را او كهربا ( ( 625 ) ) عقل هر عطار كاگه شد ازو طبله ها را ريخت اندر آب جو ( ( 626 ) ) رو كز اين جو برنيايى تا ابد لم يكن حقاً له كفواً احد ( ( 627 ) ) اى مزوّر چشم بگشا وببين چند گويى من ندانم آن واين ( ( 628 ) ) از وباى زرق ومحرومى برآ در جهان حى وقيومى درآ ( ( 629 ) ) تا نمىبينم همىبينم شود وين ندانمهات مىدانم شود ( ( 630 ) ) بگذر از مستى ومستى بخش باش زين تلوّن نقل كن در استواش ( ( 631 ) ) چند نازى تو بدين هستى پست بر سر هر كوى چندين مست هست ( ( 632 ) ) گر دو عالم پر شود سرمست يار جمله يك باشند وآن يك نيست خوار ( ( 633 ) ) اين ز بسيارى نيابد خواريى خوار كه بود ؟ تن پرستى نارئى گر جهان پوشد ز تاب نور مه كى كساد آيد برِ صاحب دله < / شعر >

237