نمىخواهد ، واگر براى سوزاندن چيز ديگرى را پيدا نكند خود را مىسوزاند .
< شعر > اختيار آن را نكو باشد كه او مالك خود باشد اندر اتقوا چون نباشد حفظ وتقوا زينهار دور كن آلت رها كن اختيار < / شعر > 10 - آزادى شايستهء كسى است كه مالك خود بوده باشد .
< شعر > آكل ومأكول آمد آن گياه هم چنين هر هستئى غير آله هر خيالى را خيالى مىخورد فكر آن فكر دگر را مىچرد اين جهان جنگ است كل چون بنگرى ذره ذره همچو دين با كافرى آن يكى ذره همىپرد به چپ واندگر سوى يمين اندر طلب ذره‌اى بالا وآن ديگر نگون جنگ فعليشان ببين اندر ركون جنگ صورى هست از جنگ نهان زين تخالف آن تخالف را بدان ذره‌اى كاو محو شد در آفتاب جنگ او بيرون شد از وصف وحساب < / شعر > 11 - اصل ثابت در قلمرو طبيعت اصل آكل وماكول وتنازع در بقا است ، حتى در خيالات وانديشه ها ، تا آن گاه كه موجود به پشت پردهء طبيعت بخزد .
< شعر > هر نفس نو مىشود دنيا وما بىخبر از نو شدن اندر بقا عمر همچون جوى نونو مىرسد مستمرى مىنمايد در جسد تو از آن روزى كه در هست آمدى آتشى يا خاك يا باد آمدى تازه مىگير وكهن را مىسپار كه هر امسالت فزون است از سه پار < / شعر > 12 - در اين گذرگاه رو به كمال بىنهايت توقف نكنيد ، وپيش برويد ، شما هر لحظه استعداد بيشتر وزمينهء آماده ترى براى كمال به دست مىآوريد [ مگر اين كه شما به موقعيت زنبور عسل تغيير محل بدهيد ] .
< شعر > عضو گردد مرده كز تن وا بريد نو بريده جنبد اما نى مديد < / شعر > 13 - انسان را از حيات جوشانش نبريد ، زيرا مانند عضويست كه هر حركتى را كه پس از بريده شدن از منبع حيات صورت بدهد ، بيجان وموقت وبىهوده است .
< شعر > خوردم ودانه بياوردم نشان كه از اين نعمت به سوى ما كشان < / شعر >

21