مناجات وپناه جستن به حق از فتنهء اختيار واسباب آن وبيان شكوهيدن وترسيدن آسمان وزمين از اختيار < شعر > اى كريم ذو الجلال مهربان دايم المعروف داراى جهان يا كريم العفو حىّ لم يزل يا كثير الخير شاه بىبدل ( ( 210 ) ) اوّلم اين جزر ومدّ از تو رسيد ور نه ساكن بود اين بحر اى مجيد ( ( 211 ) ) هم از آن جا كاين تردد داديم بىتردّد كن مرا هم از كرم ( ( 212 ) ) ابتلايم مىكنى آه الغياث اى ذكور از ابتلايت چون اناث ( ( 213 ) ) تا به كى اين ابتلا يا رب مكن مذهبىام بخش وده مذهب مكن ( ( 214 ) ) اشترىام لاغر وهم پشت ريش زاختيار همچو پالان شكل خويش ( ( 215 ) ) اين كژاوه گه شود اين سو گران آن كژاوه گه شود آن سو كشان ( ( 216 ) ) بفكن از من حمل ناهموار را تا ببينم روضهء انوار را ( ( 217 ) ) همچو آن اصحاب كهف از باغ جود بر چرم ز ايقاظ نى بل هم رقود ( ( 218 ) ) خفته باشم بر يمين يا بر يسار بر نگردم جز چو گو بىاختيار ( ( 219 ) ) هم به تقليب تو تا ذات اليمين يا سوى ذات الشمال اى رب دين ( ( 220 ) ) صد هزاران سال بودم در مطال همچو ذرّات هوا بىاختيار ( ( 221 ) ) گر فراموشم شدست آن وقت وحال يادگارم هست در خواب ارتحال ( ( 222 ) ) مىرهم زين چار ميخ چار شاخ مىجهم در مسرح جان زين مناخ ( ( 223 ) ) شير آن ايام ماضىهاى خود مىچشم از دايهء خواب اى صمد ( ( 224 ) ) جمله عالم از اختيار وهست خود مىگريزد در سر سرمست خود ( ( 225 ) ) تا دمى از هوشيارى وا رهند ننگ خمر وبنگ بر خود مىنهند ( ( 226 ) ) جمله دانسته كه اين هستى فخ است ذكر وفكر اختيارى دوزخ است ( ( 227 ) ) مىگريزند از خودى در بىخودى يا به مستى يا به شغل اى مهتدى ( ( 228 ) ) نفس را زان نيستى وا مىكشى زان كه بىفرمان شد اندر بىهشى < / شعر >

141