< شعر > ( ( 279 ) ) زين عصا تا آن عصا فرق است ژرف زين عمل تا آن عمل راهى شگرف ( ( 280 ) ) لعنة الله اين عمل را در قفا رحمة الله آن عمل را در وفا ( ( 281 ) ) كافران اندر مرى ( 1 ) بوزينه طبع آفتى آمد درون سينه طمع ( ( 282 ) ) هر چه مردم مىكند بوزينه هم آن كند گر مرد بيند دم به دم ( ( 283 ) ) او گمان برده كه من كردم چو او فرق را كى داند آن استيزه جو ( ( 284 ) ) اين كند از امر و آن بهر ستيز بر سر استيزه رويان خاك بيز ( ( 285 ) ) آن منافق با موافق در نماز از پى استيزه آيد در نياز ( ( 286 ) ) در نماز و روزه و حج و زكات با منافق مؤمنان در برد و مات ( ( 287 ) ) مؤمنان را برد باشد عاقبت با منافق مات اندر آخرت ( ( 288 ) ) گر چه هر دو بر سر يك بازيند ليك با هم مروزى و رازيند ( ( 289 ) ) هر يكى سوى مقام خود رود هر يكى بر وفق نام خود رود ( ( 290 ) ) مؤمنش گويند جايش خوش شود ور منافق ، تند و پر آتش شود ( ( 291 ) ) نام او محبوب از ذات وى است نام اين مبغوض از آفات وى است ( ( 292 ) ) ميم و واو و ميم و نون تشريف نيست لفظ مؤمن جز پى تعريف نيست ( ( 293 ) ) گر منافق خوانيش اين نام دون همچو كژدم مىخلد در اندرون ( ( 294 ) ) گر نه آن نام اشتقاق دوزخيست پس چرا در وى مذاق دوزخيست ؟
( ( 295 ) ) زشتى اين نام بد از حرف نيست تلخى آن آب بحر از ظرف نيست ( ( 296 ) ) حرف ظرف آمد در او معنى چو آب بحر معنا عنده امّ الكتاب ( ( 297 ) ) بحر تلخ و بحر شيرين هم عنان در ميانشان برزخ لا يبغيان ( 2 ) ( ( 298 ) ) وان كه اين هر دو ز يك اصلى روان در گذر زين هر دو رو تا اصل آن < / شعر >

( 1 ) مرى به معناى جدال و خود نشان دادن است . . ( 2 ) برزخ لا يبغيان ، يعنى حد متوسطى وجود دارد كه نمىگذارد آن دو دريا در هم آميخته گردند . .

146