< شعر > شه چرخ چارم كمينه غلامش قطار سماوات أسير زمامش بريد فلك عزم گيتى نوردش براق ظفر بارهء تيز گامش جهان عطسه اى از دماغ وجودش ابد ساعتى ز امتداد دوامش قمر مهچه اى از لواى جلالش فلك فلكه [ اى ] از عمود خيامش سمند فلك كى شكافد غبارش كمند نظر كى رسد بر مقامش < / شعر > و بر آل و اصحاب و خلفا و احبابش كه مقتبسان انوار هدايت و عرفاناند از مشكات اقوال [5] و افعال او ، و مغترفان زلال درايت و وجداناند از حياض [6] اخلاق و احوال او .
< شعر > نيست اندر دست ما غير از درودى و السلام بر نبى و آل و اصحابش موفى آمده < / شعر > بعد از حمد حضرت ربّ العالمين و درود بر رسول امين ، بر ضماير صادقان روشن رأى و بصاير عاشقان گلشن آراى مقرّر و معلوم و محقّق و مفهوم است كه انفع علوم و صفاوهء او ، و ارفع معارف و نقاوهء او علم توحيد است كه موضوع او ذات احديّت و صفات ازليّت است كه بى اقتناء [7] او طمع از نجات گسسته ، و بى اجتباء او طريق فوز درجات بر بسته است .
علوّ مرتبت [8] و سموّ منزلت او تا به غايتى است كه جواسيس تخيّلات و اوهام را گرد سرادقات عزّت و جلالش راه نيست ، و حقايق شناسان عقول و افهام را دست ادراك از غايت كمالش جز كوتاه نى .
< شعر > هيچ كس را در حريمش راه نيست هيچ عقل از كنه او آگاه نيست جان و دل سرگشتهء درگاه او عقل را سر رشته گم در راه او < / شعر > عنقاى قلَّهء قاف توحيد در آشيانهء پشّه چگونه نشيمن سازد ، و خورشيد اعيان تفريد از حيّز ذرّه كى به طلوع پردازد ، قرصهء نيّر اعظم را از شعاع سهى چه روشنايى ، بحر زخّار قدم را با قطرهء بىنوا چه آشنايى ، شاهبازان همم عاليه در طيران هواى ايقانش بال و پر ريخته و چهرهء اين مطلوب نديده ، و جهان نوردان عقول سليمه در جولان فضاى عرفانش آتش از سمها انگيخته و به گرد اين آرزو نرسيده تا ابو على دقّاق رحمه الله از جلالت توحيد چنين خبر داد كه : « [ التوحيد ] غريم لا يقضى دينه و غريب لا يؤدّى حقّه » .

[5] پا : قول .
[6] پا : مغترفان امواره درايت . . . نيار .
[7] پا : اقت .
[8] پا : مرتبه .

5